Miało być chłodno, czyli lipiec w Pirenejach

[matjas]

Treba jeść wtedy kiedy oni jedzą. Tylko tyle i AŻ tyle.

[raf]

Na następny dzień plan jest prosty, dojechać do kolejnego noclegu
.
Zamawiamy więc u naszego oberżysty śniadanie, które składa się z tradycyjnego kurosanta i dżemów w śmiesznie małych słoiczkach.
Śniadanie o 7:00, 7:30 pakowanie i wyjazd. Oberżysta ostrzega jeszcze, że nadciąga właśnie jakiś bąbel gorącego powietrza znad Sahary i będzie jeszcze cieplej (jak by już nie było...).
Startujemy, mamy wodę i coś do jedzenia, temperatura to skromne +28.
Trasę mamy z grubsza ustaloną, do miasteczka Arreau chcemy dotrzeć jak najszybciej, a stamtąd dzida na przełęcze w góry, gdzie podobno ma być chłodniej...
Za Oust wpadamy na drogę D618 i suniemy wzdłuż rzeki Salat, która o dziwo daje przyjemny chłód, by po kilkunastu kilometrach, gdy wyjeżdżamy na bardziej otwarty teren dostać gorącym powietrzem w twarz. Skokowo temperatura wzrosła o jakieś 10 stopni, jak by ktoś rozgrzany piekarnik otworzył...
Droga jest trochę nudna, jedziemy wypłaszczonym, trochę industrialnym
terenem, wszędzie pełno samochodów. Wpadamy na drogę D117, a potem D817 i D8 i dojeżdżamy do pagórkowatego terenu z sielskim-wiejskim krajobrazem. Moja nawigacja samochodowa wymyśla jakieś skróty drogami, gdzie dwa samochody na pewno się nie zmieszczą, np. droga D 526 wąsko na max jeden samochód. Dobijamy w końcu do drogi D 929 i skręcamy w góry na D918. Po drodze mijamy mnóstwo rowerzystów, od bardzo młodych po wiekowych.
W końcu jesteśmy na szlaku Tour de France

Na pierwszy strzał indzie Col De Aspin, przełęcz cała w krowach





Święte krowy pirenejskie:



Autobuseros Moteros też tutaj byli:



Krowy są bardzo fotogeniczne:



Ok, jedziemy dalej, fajniejsze przełęcze czekają...

[raf]

Krowy krowami, ale jechać trzeba. Czeka już na nas następna przełęcz przez duże P. To Col du Tourmalet. Wikipedia rzecze że od 1910 do 2019 kolarze jadący w Tour de France wjeżdżali na przełęcz 85 razy. Nachylenie na podjazdach to 7,4% a przewyższenie sięga 1400m. Jak zwykle na takiej przełęczy najwięcej jest kolarzy. Widziałem nawet kilkunastu w wieku grubo ponad 70lat, i świetnie dawali sobie radę. Na samej przełęczy ostro wiało, i prawie przewróciło Gertruda Jagny.



Monumentalne szczyty i trasa wijąca się wstęgą w dolinie







Stacja wyciągu narciarskiego



Pamiątkowe zdjęcie z udręczonym kolarzem



Trampek gdzieś na zjeździe z przełęczy



Ostatni rzut oka na przełęcz z dołu i spadamy dalej, zbliża się pierwsza, a my mamy plan zjeść coś dzisiaj w prawdziwej restauracji

[raf]

Po zjechaniu z przełęczy zatrzymujemy sie w knajpie w Luz-Saint Sauveur. Kierujemy się zasadą że jak dużo ludzi to jedzenie powinno być dobre.
Zjedliśmy, i tyle, wsiadając na motóry, ukazuje się taka oto informacja:



By za chwilę podczas jazdy wzrosnąć do 39

Jedziemy dalej dziewiętsetosiemnastką, przed sobą mamy Col du Soulor. Na przełęczy trochę kamperów i krów. Korzystając z okazji robię jakieś przejazdy trampkiem













Zjeżdżając, pod przełęczą trafiamy na stado krnąbrnych krów



Robimy im zdjęcia, a one w zamian zastawiają drogę





I tak z 10 minut...

Jedziemy dalej












Dobijamy do Col du Abisque

Tym razem są ty owce i barany, i turyści





Krowy też jednak są



I piesy pasterskie





Zostało nam jeszcze ze 120 km do noclegu

Następny postój to Col de Marie Blanque, nazwa chyba wiadomo skąd






Dojeżdżamy w końcu do wioski Borce, gdzie pod samym szczytem góry mamy nocleg. Chyba najładniejsze miejsce jakie udało się znaleźć Jagnie



https://lh3.googleusercontent.com/pw...-gm?authuser=0








Coś dla rolnika z pod Berlina



Zestaw obowiązkowy na pirenejskie muchy



cdn...