Szlakiem Grąbczewskiego - Pamir 2018 - Africa Twin Forum

Artek · 10.03.2020, 06:40

Pomoże ?

El Komendante · 10.03.2020, 07:57

Dzień dobry,

pobudka przywraca roównowagę. Swieci slońce, wieje wiatr od.. oceanu.
Nie ma pociągu, nie ma wagonu towarowego... Jest Franca Żak z kawą i jeden ze smołowatych. Smołowaty uśmiecha sie i kiwa głową.
Acha, czyli jeszcze nie jedziemy?
Pierwszy raz od długiego czasu i ja się uśmiecham. Nie był to sen, który chciałbym, by trwał, chociaż...?

Ten Smoła akurat mówi trochę po angielsku, tyle co ja. Train tuday, ok? Ok.
Woda w oceanie też ok. Kilkanaście stopni - w sam raz dla mojej chorej tkanki.
Pojawia się coś, na miarę szczątek entuzjazmu.
Mam ochotę pozwiedzać. Widzę świat zbieżny z oczekiwanym. Życie toczy się rano i wieczorem. Smoliści łowią, załatwiają sprawy. Ich żony gotują, dzieci biegają.
Z tym załatwianiem spraw, to się trochę wyrwałem. Nie chcę tu w każdym razie zostać ani dnia dlużej. Nie moje życie, nie moja sprawa.

Podobne wątki
Wątek	Autor wątku	Forum	Odpowiedzi	Ostatni Post / Autor
20-22.07 Rajd szlakiem VI Wileńskiej Brygady AK	Barył	Umawianie i propozycje wyjazdów	1	12.07.2012 22:54
UKRAINA 16,17,18 września szlakiem szuter party	korba	Umawianie i propozycje wyjazdów	4	19.09.2011 16:53
Rajd Szlakiem gen. Andersa	zbyszek_africa	Trochę dalej	92	27.03.2011 00:00
Ukraina - misja i rajd szlakiem polskich zamków	diverek	Umawianie i propozycje wyjazdów	22	17.04.2010 22:08

10.03.2020, 07:57	#2
El Komendante Banned Zarejestrowany: Oct 2015 Miasto: Przystanek Oliwa Posty: 350 Motocykl: Lublin Autobus Online: 2 tygodni 2 dni 12 godz 52 min 56 s	Dzień dobry, pobudka przywraca roównowagę. Swieci slońce, wieje wiatr od.. oceanu. Nie ma pociągu, nie ma wagonu towarowego... Jest Franca Żak z kawą i jeden ze smołowatych. Smołowaty uśmiecha sie i kiwa głową. Acha, czyli jeszcze nie jedziemy? Pierwszy raz od długiego czasu i ja się uśmiecham. Nie był to sen, który chciałbym, by trwał, chociaż...? Ten Smoła akurat mówi trochę po angielsku, tyle co ja. Train tuday, ok? Ok. Woda w oceanie też ok. Kilkanaście stopni - w sam raz dla mojej chorej tkanki. Pojawia się coś, na miarę szczątek entuzjazmu. Mam ochotę pozwiedzać. Widzę świat zbieżny z oczekiwanym. Życie toczy się rano i wieczorem. Smoliści łowią, załatwiają sprawy. Ich żony gotują, dzieci biegają. Z tym załatwianiem spraw, to się trochę wyrwałem. Nie chcę tu w każdym razie zostać ani dnia dlużej. Nie moje życie, nie moja sprawa.