Kalamitki

[7Greg]

Czyli, jak dobrze rozumiem, trzeba tyle pakować, aż bokiem przez uszczelniacze wyjdzie czysty smar

[PawelZDR]

Tak ,aż wyjdzie czysty.Do smarowania powinna wystarczyć ręczna smarownica.W swojej ciężarówce smaruję krzyżaki na wale i sworznie na zwrotnicach w odstępie raz na rok i po 710 tyś km wymieniłem tylko jeden krzyżak.Jeśli dobrze się domyślam i robisz to w czymś typu ATV,Quad to profilaktycznie z 3-4 razy w sezonie można przebić smar na nowy ze względu na zamiłowanie właścicieli tych sprzętów do "chodzenia po bagnach"

[puszek]

Gdybyś się zdecydował kupic smarownicę, sprawdż najpierw czy kalamitka pasuje do koncówki smarownicy. Sa rozne rodzaje kalamitek i nie zawsze zapnie się na smarownicy.

[Kazmir]

Napisał 7greg

Czyli, jak dobrze rozumiem, trzeba tyle pakować, aż bokiem przez uszczelniacze wyjdzie czysty smar

Ja osobiście preferuje trochę technologię rejli - wykręcam kalamitkę wkręcam wężyk zbrojony podłączony do smarownicy i jazda. W tej technologi spokojnie cały smar "idzie" tam gdzie trzeba
Lepiej bo nie potrzeba dociskać i nie wyłazi smar bokiem

Dziwne, że AT tego nie ma bo w XL 600 cała kiwaczka i wahacz miały kalamitki. Zastanawiam się czy w zimę nie dorobić otworów zaślepionych koreczkami i tym samym dostosować te elementy do smarowania.

[motormaniak]

Napisał Kazmir

Ja osobiście preferuje trochę technologię rejli - wykręcam kalamitkę wkręcam wężyk zbrojony podłączony do smarownicy i jazda. W tej technologi spokojnie cały smar "idzie" tam gdzie trzeba
Lepiej bo nie potrzeba dociskać nie wyłazi smar bokiem

Tyle że w pojeździe "of road" i ostrym użytkowaniu trzeba to robić często, a po paru wkręceniach, wykręceniach i wkręceniach wężyków to gwint w miękkim aluminium szybko sie skończy. Potem jak podłączy kiedyś smarownice przez kalamitke to wylezie razem z gwintem (niestety przerobiłem to osobiście)

[bigos]

Napisał Kazmir

Ja osobiście preferuje trochę technologię rejli - wykręcam kalamitkę wkręcam wężyk zbrojony podłączony do smarownicy i jazda. W tej technologi spokojnie cały smar "idzie" tam gdzie trzeba
Lepiej bo nie potrzeba dociskać i nie wyłazi smar bokiem.

Kiedyś pracowałem trochę ze sprzętem ... rolniczym, któremu trudno odmówić kontaktu z trudnymi warunkami (praca całą dobę we wszystkich możliwych warunkach nie majacych nic wspólnego z asfaltem), więc może też podzielę się tym doświadczeniem.

Częstotliwość smarowania przy "pracy ciągłej": najczęściej 2 x na dobę,

Łożyskowania ślizgowe (panewki): najmocniej narażone na zapiekanie (szczególnie te dobrze spasowane i pracujące jako wahacze). Wyrobiony, brudny smar po zaschnięciu był bardzo trudny do przebicia.
Miejsca nie smarowane codziennie warto nawet w ramach kontroli przepchać świeżym starem (częstotliwość zależna od zagrożenia zapieczeniem).

Łożyska toczne otwarte, uszczeniane dodatkowymi uszczelniaczami (chybiona konstrukcja w warunkach polowych) - jeśli do smaru krecącego się w łożysku dostały się cząsteczki kurzu (lato to praca tylko w kurzu) wzrastało tarcie i temperatura, smar się wytapiał i było po łożysku.

W stosowanych w powyższych przypadkach smarownicach spasowanie końcówki z kalamitką było na tyle dobre, że przy zapieczonym łożyskowaniu i użyciu całej siły w przebicie się ze smarem nie powodowało wyciskania smaru bokami końcówki. Pamiętam, że na te "dobre" kalamitki końcówka zapinała się z charakterystycznym "kliknięciem".