Kontynuując temat 80 rocznicy mordu w Hucie Pieniackiej, zainteresowanym polecam świeżo wydaną książkę Stanisława Srokowskiego "ZANIM SPŁONĘLI ŻYWCEM". Książka oparta jest na relacjach świadków oraz danych pozyskanych z różnych archiwów.
Zacząłem czytać i szczerze polecam.

ATomku a może byś tak przyjechał w maju na zlot i opowiedział na żywo:at::drif:

Dziękuję, Wojtek. Jeśli ktokolwiek będzie chciał posłuchać, chętnie opowiem o swoich przygodach.

Ja chcę posłuchać. Ale nie mam AT to przyjdę piechotą.��

ATomek, wiesz że zawsze Ciebie chętnie słucham... od Białej 2017 roku?, choć na chwilę obecną jedyne co mogę napisać, to że bardzo chciałbym przyjechać.

Emsi, jeszcze kiedy zagadamy...

Było, minęło..
Był konspekt, ale opowieść żyła swoim życiem.
I tutaj dziękuję Wojtkowi za umożliwienie mi wypowiedzi przed jakże wdzięcznymi słuchaczami. Kolejnym razem mam nadzieję posłuchać któregoś z Was.

Przyglądam się różnym potomkom Kresowiaków naznaczonych krwawo i ich sposobom przeżywania miłości do Ojcowizny. Jest jeden taki, niepowtarzalny, gdzie głębia przeżyć bierze się że skrupulatnie zbieranej wiedzy, zanim nastąpi fizyczny kontakt: kopanie w ziemi ojcowskiej dołka na Krzyż. To najwyższy stan przywiązania i miłości. To skarb największy.
Im bardziej poznaję historię, tym data 11 lipca i obchodzony wtedy Dzień Pamięci o Ofiarach Wołyńskiego Ludobójstwa zrealizowanego przez ukraińskich nacjonalistów, wydaje się datą dla wygodnickich, którzy chcieliby poświęcić tylko jeden dzień i nazajutrz przejść do innych zdarzeń. Kalendarium jest bezwzględne: niemal każdego dnia na przestrzeni wielu lat trwały mordy i ludzkie tragedie. Dla każdego ważyły inaczej. Chcę i w tym roku zajrzeć w parę miejsc uświęconych męczeństwem, poznać kolejne historie, żeby móc je zebrać i realnie ocenić jego skutki trwające aż po dziś.
Wydaje mi się, że poszukując bezpośrednich świadków i ich potomków, chcę mieć komu bezpośrednio przekazać swoją empatię: zainteresowanie i współczucie. Za długo tułałem się widząc bezimienne ofiary i anonimowe tragedie. Potrzebuję nazwać z imienia i nazwiska cierpienie i śmierć.

Czasu jeszcze sporo.
Gdyby ktoś chciał wspólnie przeżyć wyjazd na Wołyń-proszę o kontakt.
Pozwoliłoby mi to na dobór trasy, miejsc i czasu. Powrót w niedzielę 14 lipca, bezpośrednio na poświęcenie pomnika Rzezi Wołyńskiej w Domostawie. Namiot, choćby trochę agresywne opony i możliwie minimalistyczny bagaż pozwoli utrzymać raz zdobyty teren i zatopić się na kilka dni w miniony świat.
Może być na Priv, może być na tel.507135085.

Do odnalezienia choćby ten krzyż z datą 1943 wykonany przez rodzinę Horoszkiewiczów, wokół którego ukrywali się w lesie przed banderowcami ponad 3 tygodnie

Załącznik 135081

Pomnik Stanął :bow:
POMNIK “RZEŹ WOŁYŃSKA” AUTORSTWA ŚP. ANDRZEJA PITYŃSKIEGO ZOSTAŁ ZAMONTOWANY NA SWOIM MIEJSCU W DOMOSTAWIE. OFICJALNE ODSŁONIĘCIE 14 LIPCA.
Pytanie tylko: czy "doczeka" odsłonięcia?

Pomnik Pityńskiego to piękny monument, przemyślany i wykonany według starej szkoły.
Dziś przeważają bryły bez wyrazu detali, niewymagające i nieobciążające tego, który przelotnie spojrzy.
Żeby podejść do pomnika Pityńskiego, trzeba sobie zadać trud, rozważyć detale i zadumać się nad ich sensem.
Według wielu, pomnik tak jest tak samo niepotrzebny, jak film „Wołyń”, jak zadra w relacjach UA. Jeśli się zada trud, w obydwu dziełach odnajdziemy osnowę osobistą, rodzinną, która staje się świadectwem prawdy historycznej.
Palące się chaty, krwawe widły, odrąbane głowy i dzieci na płocie?
Nie rozmawiałem z nikim, kto by się do tego sprawstwa przyznał, ale słuchałem Pana Szczepana Siekierki, zmarłego 3lata temu Prezesa Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, który te dzieci ze sztachet zdejmował.
Stowarzyszenie, które założył Siekierka, już od lat 80 było misją pojednania i pokuty, ale otrzeźwione postawą drugiej strony pozostało przy misji upamiętnienia.
Radykalizowanie się postaw następuje wraz z poznawaniem prawdy historycznej i świadomością braku jakichkolwiek ośrodków współpracy w duchu pojednania po tamtej stronie.

Wracając do pomnika.
Jego centrum stanowi Krzyż.
Krzyż jest istotą wartości cywilizacji łacińskiej, do jakiej jako Polacy, należymy od 1000lat.
Krzyż jest obok Orła ważnym symbolem narodowym, symbolem integrującym społeczeństwo i rodzinę. Jest też symbolem osobistego wyboru, symbolem wolnościowym.
W pomniku przedstawia rdzeń wyrwany z piersi Orła przez morderców OUN UPA.
Jego brak, pustka po nim to tło dla obrazów z czasów mordów.

Jak bardzo Orzeł był symbolem znienawidzonym przez banderowców świadczą ofiary:
najczęściej przybite do ściany dzieci z rozprutymi brzuchami i wnętrznościami rozpiętymi na ścianie na kształt orła (tzw polskij letak),
albo komendant samoobrony z Huty Pieniackiej, Wojciechowski, przywiązany do konia, oblany naftą i podpalony. Jeździec na koniu w dzikim pędzie, niemal lecący, a buchające płomienie jak skrzydła…

"Jako uzasadnienie umiejscowienia pomnika “Rzeź Wołyńska” w gminie Jarocin wójt Walczak wskazał “wspólnotę wojennych losów” mieszkańców tych terenów i mieszkańców Kresów Wschodnich. W okolicznych miejscowościach, w tym w Jarocinie, Momotach Dolnych i Górnych, Łążku Zaklikowskim i Pikulach Niemcy przy udziale ukraińskich kolaborantów, w tym z SS Galizien, dokonali masowych zbrodni. W opinii jarocińskich radnych pomnik będzie hołdem złożonym wszystkim pomordowanym i “przestrogą dla przyszłych pokoleń, do czego prowadzić może wyznawanie zbrodniczych ideologii”.

Załącznik 135798


Janusz Horoszkiewicz, potomek Wołyniaków ze wsi Omelanka w pobliżu Huty Stepańskiej, o banderowcach mówi tak: „Wzięli krzyż i niosą go do dziś. A ciężar jego wielki”.
Chętni odnajdą wiele książek i materiałów o działalności OUN i UPA. W większości mówią one o jej powstaniu, strukturach, dowódcach, wewnętrznej walce frakcji, relacji z Niemcami itp. wiadomości ogólnych. Niewiele natomiast można dowiedzieć się o poziomie tzw. kuszczów, czyli oddziałów najniższych szczebli, działającymi na styku z polskimi sąsiadami.
Kuszczowymi byli oddani idei nacjonaliści pod dozorem Służby Bezpieczeństwa UPA, która często przewyższała w bezwzględności aparat sowieckiego NKWD.
Zadaniem kuszczowych było organizowanie niezdecydowanych, rusińskich chłopów do bezpośrednich akcji, ich uzbrojenie i dowodzenie nimi. Karali często śmiercią tych, którzy odmówili, lub na czas akcji brali jako zakładników ich rodziny. Obeznani w terenie, znający zwyczaje polskich sąsiadów i imiennie skład ich rodzin, organizowali nocne, lub kilkudniowe mordercze chadzki. To najgroźniejszy element wołyńskich mordów. W często podzielonych na pół wsiach i rodzinach, o takiej przynależności, ofiary dowiadywały się tuż przed swoją śmiercią. Ta sama struktura obowiązywała na całym terenie objętym "narodowowyzwoleńczą walką" UPA.
Bezwzględny terror również wobec własnych pobratymców i chęć ich podporządkowania, potwierdza tylko jej ideologiczny wymiar i chorą walkę wybranej grupy o władzę nad społeczeństwem, co odzwierciedla charakterystykę ich cywilizacji.

Pół roku temu Janusz Horoszkiewicz zdecydował się upublicznić swoje materiały w formie zdjęć i nagranych relacji świadków. Wśród nich, dotarł i zaprzyjaźnił się z dwoma banderowcami, będącymi u schyłku życia. To ludzie znani w tamtejszej społeczności. Są nagrania, są wskazania miejsc pochówku ich ofiar. Wstrząsające i cenne materiały, bo imiennie świadczą historię.
Tak naprawdę, to nie te 50 krzyży, jakie postawił upamiętniając dawne polskie, wymordowane wioski, ale właśnie te relacje ludzkiej przyjaźni, jakie nawiązał, wraz z tym, co zapisał były przyczyną wymierzonej kary wieloletniego zakazu wjazdu na UA.
Póki co, materiał jest, ale nie wiadomo, kiedy i czy wogóle taka książka się pokaże.
Póki co, korzystajcie:
https://www.facebook.com/photo/?fbid...04218272098282