Stany !!! Azja Centralna A-R-S - Strona 6 - Africa Twin Forum

Robert B · 14.04.2014, 00:06

Cytat:

Napisał Ziarko

A wystarczyło wyłączyć GPS - przecież to On prowadził

I glonass nie miałby wówczas łączności.

Z drugiej strony mówią że afrika jest jak schbowy więc nie ma czego żałować.

Robert B · 03.05.2014, 14:27

Wjeżdzając do Almaty byłem nieco zaskoczony. Wiedziałem,że to duże miasto, ale oglądałem też wspaniałe widoczki na zdjęciach.
Jakoś nie współistniało to ze spotkaną żeczywistością. Moloch jakim jest to miasto położony jest w przepięknej dolinie. Z ulic często widać ośnieżone szczyty.
Na szerokich wielopasmowych i zakorkowanych ulicach dużo ludzi łapie stopa.
Lwią część stanowią 20-30 letnie Kazachszki ubrane naprawdę ładnie. Chwilę kręcimy się w poszukiwaniu apteki a następnie uwagę naszą przykuwa znalezienie pensjonatu.
Nie jest to trudne i niebawem negocjujemy cenę z dwoma młodymi dziewczynami, które obsługują jak się zdaje recepcję. Ustalamy ,że motocykle wstawimy na posesji z ogródkiem piwnym
za bar z grilem. Tymczasem walczymy o miejsce pod prysznicem. Niestety tylko desperacja pozwala nam tam wejść. Brudno i zagrzybiale. Zaciskamy jednak zęby.
Okazuje się że nasz pokój nie ma klucza. Idę do recepcji po niego. MIła pani informuje mnie jednak ,że wie o tym, ale klucza nie ma już dawno.
W tej sytuacji zaczynam kombinować,gdyż przypomniała mi się sytuacja sprzed lat w jednym z hoteli na Ukrainie, kiedy to był klucz a jednak do pokoju wparowało w nocy trzech gości
przy użyciu klucza uniwersalnego. Prawdopodobnie liczyli na okradzenie śpiących twardo po podruży ludzi. Nie spodziewali się jednak,że postwiłem oparte o drzwi balansujące na granicy
wywrócenia krzesło a za nim lekko z boku ciężką torbę. Pruba cichego wejścia skończyła się wtedy wielkim chałasem i podknięciem o torbę, gdzie facett mało się nie wyrżnął.
Tak zaskoczeni przeciwnicy woleli się wycofać. Obmyślam plan i po chwili na dwóch krzesłach rozpięte są sznurki do suszenia. Pranie było obowiązkowe i tak. Jedno z krzeseł
wiążemy do grzejnika, żeś drugie gumami do bagażu mocujemy do drzwi. Chłopaki decydują się na wypad do centrum, ale ja mam chwilę słabośći i postanawiam się przespać.
Rano wybucha awantura, gdyż cena w nocy podrożała dwukrotnie. Dłuższa pyskówka, straszenie policją i pani zrecepcji ze skwaszoną miną bieże wcześniej ustaloną kwotę.
Przed nami kolejna atrakcja Kazachstanu. Obliczamy,że zdążymy zwiedzić wielki(trzeci co do wielkości na świecie) kanion i dojechać do granicy z Kirgistanem.
Dojezdzamy do miejsca, gdzie szosa opada po jednym zboczu kanionu i za ok. 2km. wspina się na drugą stronę. Dnem płynie malownicza rzeka.
Miejsce nas nie satysfakcjonuje i postanawiamy znaleść inne, najlepiej te oglądane w domu na fotografiach.
Znajdujemy zjazd w szutrową drogę z tarką. Jest nawet oznaczona. Po ok 6km orientuję się że coś spada mi na przedramiona. Kurcze!!!!!
To pół mojej szyby!!! NIe wytrzymała wibracji i odpękła. Robimy postój. Zły proszę chłopaków aby pojechali sami a ja wrócę i skleję jakoś szybę. Poczekam na nich na skrzyżowaniu. Nie wiem
czy był to dobry pomysł, bo czekając na kolegów odczytałem z termometru +48st C. Juś jadąc w stronę granicy spotkaliśmy piękny parking nad samym urwiskiem tego kanionu
i tam mogliśmy dorobić jeszcze kilka zdjęć podziwiając widoki.
Teraz już podążaliśmy do przejścia granicznego, które znajdowało się u zbiegu granic: Chińskiej, Kirgijskiej oraz Kazachsiej.
Liczyliśmy na to, że czynne do 20stej przejście nie zostanie zamknięte przed naszym przyjazdem.
Zaopatrzeni w produkty żywnościowe zakupione w sklepie przed granicą podjechaliśmy do przejścia. Planowaliśmy odjechać kilkanaście kilometrów i poszukać miejsca do spania
Na granicy kilka samochodów, miła atmosfera. Zagaduje nas celnik. Miło nam się rozmawia nim kolejka się poruszy. Podchodzimy do okienek Straży Granicznej.
Okazuje się że mamy problem. Jechaliśmy przez Kazachstan 5,5 dnia a powyżej pięciu należy uzyskać pieczątkę na kwitku od policji migracjonnej. Prubujemy się targować ,
ale nic nie udaje się zdziałać. Miły Pan celnik, z którym rozmawialiśmy przed chwilą proponuje, abyśmy szybko jechali do pobliskiego miasteczka. Pieczątka to tylko formalność.
Ruszamy i jest to nasz najszybszy szutrowy odcinek na wyjeżdzie poruszamy się pomiędzy 60 a 90 km/h na bardzo złej dziurawo-piaszczysto- kamienistej drodze.
Odcinek ponad 30 km pokonujemy w pół godziny. Jest czas. mieścimy się w normie. Szybko znajdujemy właściwy budynek.
Bardzo miła pani policjantka mówi,że szef pojechał już do domu, ale ona po niego zadzwoni i za 10 min na pewno przyjedzie.
Potem nie było już tak fajnie. Usłuszeliśmy od komendanta o tym jak żle zrobiliśmy. Dowiedzieliśmy się o potrzebie jazdy blisko 300km w jedną stronę do Alma Ata,
bo tu nic nie da się zrobić. Wywód był długi i monotonny. Na koniec padła sugestia- dajcie po 100$ a ja sprubuje coś zrobić. Został wyśmiany w oczy.
100 za wszystkich, to ostatnie słowo. TERAZ ZOSTALIŚMY ZASKOCZENI!!!! 30 sekund i niemożliwa sprawa jest załatwiona .Mamy pieczątki i jedziemy z powrotem ku granicy.
Myślimy o tym czy zdążymy. Zajerzdzamy, Pusto, ale szlaban się podnosi. Nasz pan celnik mówi,że właśnie zamykają. Poszedł do straży granicznej i wyprosił doprawę dla nas.
Jest 8.15 podjerzdzamy pod bramę Kirgijską. Właśnie trwa grabienie pasa ziemi niczyjej na drodze. Nasz Pan celnik woła Kirgiza-szefa zmiany. Prosi go dość długo, zachwala jak to my motorami,
że zmęczeni, że ciężko.Słyszymy jednak,że komputery wyłączone i że dziś się nie da. W tej sytuacji Kazachowie cofają nas z przejścia. Nasz pan celnik mówi,
abyśmy rozłożyli namioty tuż za szlabanem. My jednak odjerzdzamy ok kilometra i rozkładamy się nad pobliską rzeczką.
Atmosferę radości psuje tylko drobny incydent. Sebastian pożycza ode mnie scyzoryk letermana. Coś poprawia przy afryce. Po jakimś czasie prosi o pożyczkę
tego sacyzoryka znowu. Ku swojemu zdziwieniu słyszy,że jeszcze go nie oddał(ach te zmęczenie) zaczyanją się poszukiwania, ale że nadchodzizmrok proponuję,że jutro na
pewno się znajdzie. przecież musi być w promieniu kilku metrów od namiotów, a po zatym to tylko przedmiot. Sebastian pozostaje pochmurny. Rano okazuje się,
że scyzoryk przypiął się do magnesu pod tankbagiem i leży i się z nas śmieje. Szybkie śniadanie i atakujemy granicę po raz trzeci. Tym razem idzie jak z płatka(co to znaczy mieć wprawę)

Robert B · 03.05.2014, 15:32

K I R G I S T A N
Jechaliśmy fajną szutrową drogą, która dość szybko przeszła w wąski asfalt.
Celem było ominęcie pasma gór i dotarcie do wschodniego krańca pięknego jeziora długiego na 180km i którego tafla znajdowała się na wysokości blisko 2000m.n.p.m.
Spory kawałek jechaliśmy wzdłuż granicy z Chinami wzdłuż płotu odgradzającego dwudziesto kilomertowy pas ścisłej strefy nadgranicznej.
Jedziemy ostrożnie tym bardziej, że w tym kraju nie ma i nie obowięzują ubezpieczenia OC ani zielona karta.
Plusem dla nas był za to brak wiz, co przedłożyło się na zmniejszenie kosztów wyjazdu.
Jezioro przywitało nas piękną błękitnawą taflą wody. Rozpoczęliśmy objeżdzanie go od południa. W międzyczasie skręcamy w lewo i odbijamy w góry.
Zwiedzamy piękne miejsca. widoki zapierają dech w piersi. Robimy zdjęcia z orłami, dalej pijemy kumys i rozkoszujemy się chwilą. Droga szutrowa, którą jedziemy
przeskakuje mostkami z bali co rusz na drugą stronę rzeki wzdłuż której jedziemy. Jest ona niesamowicie rwąca. Woda aż się gotuje.
Dojeżdzamy do parkingu z oznaczeniem,że jest jaskinia. Pan z chłopcem sprzedaje nam bilet. Idziemy z Sebastianem, zaś Adam pilnuje dobytku.
Do jaskini wchodzi się po dorobionych schodach. Wewnątrz okazuje się że jest to testowa sztolnia,która kończy się po 25m.pionową ścianą.
Wracamy do Adama i skutecznie zniechęcamy go do zwiedzenia tego cudu natury.Jedziemy dalej wzdłuż strumienia i znajdujemy wiele wspaniałych miejsc
stanowiących kwintesencję naszej podruży.
Wracamy tą samą drogą i kontynuujemy objeżdzanie jeziora.
Wieczorem nagroda: Wcześnniejszy nocjeg na plaży. Dojeżdzamy w grząskim piachu nad sam brzeg. Chłodzimy piwko w wodzie. Sami kompiemy się i myjemy.
Jezioro przywodzi mi na myśl Chorwację. Lazurowa woda dobra widoczność pod wodą. Po kompieli pijemy piwo i obkładamy kamieniami namioty.Silna burza
przechodzi bokiem. Znów się nam udało.
Z rana mamy nieco trudności z wyjazdem z plaży. Pocimy się. Wysiłki są jednak zwieńczone sukcesem i kontynuujemy drogę wzdłuż jeziora.
Potrzeba zatankowania zmusza nas do nadłożenia drogi i zajechania do pobliskiego miasta. Tankujemy motocykle. Mamy już odjeżdzać.
Włączam zapłon i.............. i nic. Kurde moje varadero się zepsuło

Rozjuczam motocykl, demonduje siedzenie i szybka diagnoza: odkręciła się klema do akumulatora. UFFF...
Ruszamy w kierunku południowym pozostawiając jezioro za sobą. Celem staje się inne, mniejsze, ale położone na wysokości 4000 m.n.p.m.
Jest ono niemalże po drodze do przejścia granicznego z Tadrzykistanem. Trzeba się tyklo wspiąć 2 km w pionie po szutrówce biegnącej po pułce w zboczu góry.
Tuż przed skrętem z asfaltu na rzeczoną droge stajemy na przydrożnym parkingu. Jemy pyszną rybkę oraz jakieś placki .
Teraz już pędzimy piękną drogą w stronę jeziora widoki........ Bajka. Aby móc wjechać na płaskowyż, gdzie leży jezioro należało pokonać przewyższenie ok 4300m.n.p.m.
a następnie zjechać w dół. Na drodze znzjdują się kamienie. Jeden taki wpada mi pod koło odrzucając je w bok. Prędkość 10km/h. Właśnie omijałem wypłukaną przez wodę
rynnę w drodze. Skutek? Kładę motocykl. Sebastian pomaga mi go podnieść. Niestey inny kamień odkruszył lewy podnóżek kierowcy. Szybka decyzja
i przekładam tylny podnóżek pasażera w miejsce przedniego. Jest krzywo ale ma jedną zaletę- po prostu jest. Od tego momentu skończyła się moja jazda na stojąco.
Chwilę póżniej spotykamy samotnego Czecha na BMW 1200GS zjeżdzającego z górki. Chwila rozmowy i lecimy dalej.
Na szczycie widok przepiękny. NIczym w starym wulkanie pośrodku leżało piękne wielkie jezioro a dookoła rosła króciutka wysokogórska trawa porastająca wielką równinę.
Zewsząd okalały to ośnieżone góry. Nie było nawet widać którędy przyjechaliśmy. Było to miejsce letniego wypasu zwierząt.
Zjazd w dół jest jakby przyjemniejszy dla mnie. Chodzi mi tylko pd głowie myśl. Gdybym jechał terenówką zamiast patrzeć pod koło motocykla miałbym więcej
swobody w oglądaniu widoków. POwoli kierujemy się w stronę granicy z Tadrzykistanem oraz szczytu Lenina(7300m.n.p.m.), który znajduje się tuż za przejściem granicznym.
Sebastian namawia nas aby w miarę możliwości sprubować dojechać do bazy wyprawowej na wysokości5500m.n.p.m. skąd wychodzili już pieszo alpiniści.
Życie nieco zweryfikowało nasz plan.

sebol · 03.05.2014, 20:41

Ale dostałeś powera !!! Nie zdążyłem zdjęć dokleić

sebol · 11.05.2014, 15:03

Wspomniane w poprzednim odcinku miejsce naszego noclegu do specjalnie urokliwych nie należy .

03.05.2014, 14:27	#52
Robert B Zarejestrowany: Nov 2010 Miasto: Reszel Posty: 79 Motocykl: Varadero 1000 & TA 650? 700 Magadan Edition & Yamaha gryzzli Online: 3 dni 2 godz 30 min 37 s	Wjeżdzając do Almaty byłem nieco zaskoczony. Wiedziałem,że to duże miasto, ale oglądałem też wspaniałe widoczki na zdjęciach. Jakoś nie współistniało to ze spotkaną żeczywistością. Moloch jakim jest to miasto położony jest w przepięknej dolinie. Z ulic często widać ośnieżone szczyty. Na szerokich wielopasmowych i zakorkowanych ulicach dużo ludzi łapie stopa. Lwią część stanowią 20-30 letnie Kazachszki ubrane naprawdę ładnie. Chwilę kręcimy się w poszukiwaniu apteki a następnie uwagę naszą przykuwa znalezienie pensjonatu. Nie jest to trudne i niebawem negocjujemy cenę z dwoma młodymi dziewczynami, które obsługują jak się zdaje recepcję. Ustalamy ,że motocykle wstawimy na posesji z ogródkiem piwnym za bar z grilem. Tymczasem walczymy o miejsce pod prysznicem. Niestety tylko desperacja pozwala nam tam wejść. Brudno i zagrzybiale. Zaciskamy jednak zęby. Okazuje się że nasz pokój nie ma klucza. Idę do recepcji po niego. MIła pani informuje mnie jednak ,że wie o tym, ale klucza nie ma już dawno. W tej sytuacji zaczynam kombinować,gdyż przypomniała mi się sytuacja sprzed lat w jednym z hoteli na Ukrainie, kiedy to był klucz a jednak do pokoju wparowało w nocy trzech gości przy użyciu klucza uniwersalnego. Prawdopodobnie liczyli na okradzenie śpiących twardo po podruży ludzi. Nie spodziewali się jednak,że postwiłem oparte o drzwi balansujące na granicy wywrócenia krzesło a za nim lekko z boku ciężką torbę. Pruba cichego wejścia skończyła się wtedy wielkim chałasem i podknięciem o torbę, gdzie facett mało się nie wyrżnął. Tak zaskoczeni przeciwnicy woleli się wycofać. Obmyślam plan i po chwili na dwóch krzesłach rozpięte są sznurki do suszenia. Pranie było obowiązkowe i tak. Jedno z krzeseł wiążemy do grzejnika, żeś drugie gumami do bagażu mocujemy do drzwi. Chłopaki decydują się na wypad do centrum, ale ja mam chwilę słabośći i postanawiam się przespać. Rano wybucha awantura, gdyż cena w nocy podrożała dwukrotnie. Dłuższa pyskówka, straszenie policją i pani zrecepcji ze skwaszoną miną bieże wcześniej ustaloną kwotę. Przed nami kolejna atrakcja Kazachstanu. Obliczamy,że zdążymy zwiedzić wielki(trzeci co do wielkości na świecie) kanion i dojechać do granicy z Kirgistanem. Dojezdzamy do miejsca, gdzie szosa opada po jednym zboczu kanionu i za ok. 2km. wspina się na drugą stronę. Dnem płynie malownicza rzeka. Miejsce nas nie satysfakcjonuje i postanawiamy znaleść inne, najlepiej te oglądane w domu na fotografiach. Znajdujemy zjazd w szutrową drogę z tarką. Jest nawet oznaczona. Po ok 6km orientuję się że coś spada mi na przedramiona. Kurcze!!!!! To pół mojej szyby!!! NIe wytrzymała wibracji i odpękła. Robimy postój. Zły proszę chłopaków aby pojechali sami a ja wrócę i skleję jakoś szybę. Poczekam na nich na skrzyżowaniu. Nie wiem czy był to dobry pomysł, bo czekając na kolegów odczytałem z termometru +48st C. Juś jadąc w stronę granicy spotkaliśmy piękny parking nad samym urwiskiem tego kanionu i tam mogliśmy dorobić jeszcze kilka zdjęć podziwiając widoki. Teraz już podążaliśmy do przejścia granicznego, które znajdowało się u zbiegu granic: Chińskiej, Kirgijskiej oraz Kazachsiej. Liczyliśmy na to, że czynne do 20stej przejście nie zostanie zamknięte przed naszym przyjazdem. Zaopatrzeni w produkty żywnościowe zakupione w sklepie przed granicą podjechaliśmy do przejścia. Planowaliśmy odjechać kilkanaście kilometrów i poszukać miejsca do spania Na granicy kilka samochodów, miła atmosfera. Zagaduje nas celnik. Miło nam się rozmawia nim kolejka się poruszy. Podchodzimy do okienek Straży Granicznej. Okazuje się że mamy problem. Jechaliśmy przez Kazachstan 5,5 dnia a powyżej pięciu należy uzyskać pieczątkę na kwitku od policji migracjonnej. Prubujemy się targować , ale nic nie udaje się zdziałać. Miły Pan celnik, z którym rozmawialiśmy przed chwilą proponuje, abyśmy szybko jechali do pobliskiego miasteczka. Pieczątka to tylko formalność. Ruszamy i jest to nasz najszybszy szutrowy odcinek na wyjeżdzie poruszamy się pomiędzy 60 a 90 km/h na bardzo złej dziurawo-piaszczysto- kamienistej drodze. Odcinek ponad 30 km pokonujemy w pół godziny. Jest czas. mieścimy się w normie. Szybko znajdujemy właściwy budynek. Bardzo miła pani policjantka mówi,że szef pojechał już do domu, ale ona po niego zadzwoni i za 10 min na pewno przyjedzie. Potem nie było już tak fajnie. Usłuszeliśmy od komendanta o tym jak żle zrobiliśmy. Dowiedzieliśmy się o potrzebie jazdy blisko 300km w jedną stronę do Alma Ata, bo tu nic nie da się zrobić. Wywód był długi i monotonny. Na koniec padła sugestia- dajcie po 100$ a ja sprubuje coś zrobić. Został wyśmiany w oczy. 100 za wszystkich, to ostatnie słowo. TERAZ ZOSTALIŚMY ZASKOCZENI!!!! 30 sekund i niemożliwa sprawa jest załatwiona .Mamy pieczątki i jedziemy z powrotem ku granicy. Myślimy o tym czy zdążymy. Zajerzdzamy, Pusto, ale szlaban się podnosi. Nasz pan celnik mówi,że właśnie zamykają. Poszedł do straży granicznej i wyprosił doprawę dla nas. Jest 8.15 podjerzdzamy pod bramę Kirgijską. Właśnie trwa grabienie pasa ziemi niczyjej na drodze. Nasz Pan celnik woła Kirgiza-szefa zmiany. Prosi go dość długo, zachwala jak to my motorami, że zmęczeni, że ciężko.Słyszymy jednak,że komputery wyłączone i że dziś się nie da. W tej sytuacji Kazachowie cofają nas z przejścia. Nasz pan celnik mówi, abyśmy rozłożyli namioty tuż za szlabanem. My jednak odjerzdzamy ok kilometra i rozkładamy się nad pobliską rzeczką. Atmosferę radości psuje tylko drobny incydent. Sebastian pożycza ode mnie scyzoryk letermana. Coś poprawia przy afryce. Po jakimś czasie prosi o pożyczkę tego sacyzoryka znowu. Ku swojemu zdziwieniu słyszy,że jeszcze go nie oddał(ach te zmęczenie) zaczyanją się poszukiwania, ale że nadchodzizmrok proponuję,że jutro na pewno się znajdzie. przecież musi być w promieniu kilku metrów od namiotów, a po zatym to tylko przedmiot. Sebastian pozostaje pochmurny. Rano okazuje się, że scyzoryk przypiął się do magnesu pod tankbagiem i leży i się z nas śmieje. Szybkie śniadanie i atakujemy granicę po raz trzeci. Tym razem idzie jak z płatka(co to znaczy mieć wprawę)

03.05.2014, 15:32	#53
Robert B Zarejestrowany: Nov 2010 Miasto: Reszel Posty: 79 Motocykl: Varadero 1000 & TA 650? 700 Magadan Edition & Yamaha gryzzli Online: 3 dni 2 godz 30 min 37 s	K I R G I S T A N Jechaliśmy fajną szutrową drogą, która dość szybko przeszła w wąski asfalt. Celem było ominęcie pasma gór i dotarcie do wschodniego krańca pięknego jeziora długiego na 180km i którego tafla znajdowała się na wysokości blisko 2000m.n.p.m. Spory kawałek jechaliśmy wzdłuż granicy z Chinami wzdłuż płotu odgradzającego dwudziesto kilomertowy pas ścisłej strefy nadgranicznej. Jedziemy ostrożnie tym bardziej, że w tym kraju nie ma i nie obowięzują ubezpieczenia OC ani zielona karta. Plusem dla nas był za to brak wiz, co przedłożyło się na zmniejszenie kosztów wyjazdu. Jezioro przywitało nas piękną błękitnawą taflą wody. Rozpoczęliśmy objeżdzanie go od południa. W międzyczasie skręcamy w lewo i odbijamy w góry. Zwiedzamy piękne miejsca. widoki zapierają dech w piersi. Robimy zdjęcia z orłami, dalej pijemy kumys i rozkoszujemy się chwilą. Droga szutrowa, którą jedziemy przeskakuje mostkami z bali co rusz na drugą stronę rzeki wzdłuż której jedziemy. Jest ona niesamowicie rwąca. Woda aż się gotuje. Dojeżdzamy do parkingu z oznaczeniem,że jest jaskinia. Pan z chłopcem sprzedaje nam bilet. Idziemy z Sebastianem, zaś Adam pilnuje dobytku. Do jaskini wchodzi się po dorobionych schodach. Wewnątrz okazuje się że jest to testowa sztolnia,która kończy się po 25m.pionową ścianą. Wracamy do Adama i skutecznie zniechęcamy go do zwiedzenia tego cudu natury.Jedziemy dalej wzdłuż strumienia i znajdujemy wiele wspaniałych miejsc stanowiących kwintesencję naszej podruży. Wracamy tą samą drogą i kontynuujemy objeżdzanie jeziora. Wieczorem nagroda: Wcześnniejszy nocjeg na plaży. Dojeżdzamy w grząskim piachu nad sam brzeg. Chłodzimy piwko w wodzie. Sami kompiemy się i myjemy. Jezioro przywodzi mi na myśl Chorwację. Lazurowa woda dobra widoczność pod wodą. Po kompieli pijemy piwo i obkładamy kamieniami namioty.Silna burza przechodzi bokiem. Znów się nam udało. Z rana mamy nieco trudności z wyjazdem z plaży. Pocimy się. Wysiłki są jednak zwieńczone sukcesem i kontynuujemy drogę wzdłuż jeziora. Potrzeba zatankowania zmusza nas do nadłożenia drogi i zajechania do pobliskiego miasta. Tankujemy motocykle. Mamy już odjeżdzać. Włączam zapłon i.............. i nic. Kurde moje varadero się zepsuło Rozjuczam motocykl, demonduje siedzenie i szybka diagnoza: odkręciła się klema do akumulatora. UFFF... Ruszamy w kierunku południowym pozostawiając jezioro za sobą. Celem staje się inne, mniejsze, ale położone na wysokości 4000 m.n.p.m. Jest ono niemalże po drodze do przejścia granicznego z Tadrzykistanem. Trzeba się tyklo wspiąć 2 km w pionie po szutrówce biegnącej po pułce w zboczu góry. Tuż przed skrętem z asfaltu na rzeczoną droge stajemy na przydrożnym parkingu. Jemy pyszną rybkę oraz jakieś placki . Teraz już pędzimy piękną drogą w stronę jeziora widoki........ Bajka. Aby móc wjechać na płaskowyż, gdzie leży jezioro należało pokonać przewyższenie ok 4300m.n.p.m. a następnie zjechać w dół. Na drodze znzjdują się kamienie. Jeden taki wpada mi pod koło odrzucając je w bok. Prędkość 10km/h. Właśnie omijałem wypłukaną przez wodę rynnę w drodze. Skutek? Kładę motocykl. Sebastian pomaga mi go podnieść. Niestey inny kamień odkruszył lewy podnóżek kierowcy. Szybka decyzja i przekładam tylny podnóżek pasażera w miejsce przedniego. Jest krzywo ale ma jedną zaletę- po prostu jest. Od tego momentu skończyła się moja jazda na stojąco. Chwilę póżniej spotykamy samotnego Czecha na BMW 1200GS zjeżdzającego z górki. Chwila rozmowy i lecimy dalej. Na szczycie widok przepiękny. NIczym w starym wulkanie pośrodku leżało piękne wielkie jezioro a dookoła rosła króciutka wysokogórska trawa porastająca wielką równinę. Zewsząd okalały to ośnieżone góry. Nie było nawet widać którędy przyjechaliśmy. Było to miejsce letniego wypasu zwierząt. Zjazd w dół jest jakby przyjemniejszy dla mnie. Chodzi mi tylko pd głowie myśl. Gdybym jechał terenówką zamiast patrzeć pod koło motocykla miałbym więcej swobody w oglądaniu widoków. POwoli kierujemy się w stronę granicy z Tadrzykistanem oraz szczytu Lenina(7300m.n.p.m.), który znajduje się tuż za przejściem granicznym. Sebastian namawia nas aby w miarę możliwości sprubować dojechać do bazy wyprawowej na wysokości5500m.n.p.m. skąd wychodzili już pieszo alpiniści. Życie nieco zweryfikowało nasz plan.

03.05.2014, 20:41	#54
sebol Zarejestrowany: Apr 2010 Miasto: Wlkp Posty: 1,161 Motocykl: Prawdziwa przygoda XRV 750 Przebieg: od nowa Galeria: Zdjęcia Online: 1 miesiąc 2 tygodni 1 dzień 31 min 55 s	Ale dostałeś powera !!! Nie zdążyłem zdjęć dokleić __________________ Możesz utracić wszystko,ale nikt nie zabierze ci tego co w życiu zobaczyłeś i przeżyłeś

15.05.2014, 19:24	#57
mygosia Zarejestrowany: Oct 2010 Miasto: Podlasie Posty: 2,659 Motocykl: nie mam AT jeszcze Online: 2 miesiące 2 tygodni 6 dni 16 godz 55 min 28 s	Czad.

19.05.2014, 21:30	#59
Zet Johny Zarejestrowany: May 2008 Miasto: Limanowa Posty: 1,586 Motocykl: RD07HRC+CRF1100L Online: 6 miesiące 3 tygodni 3 dni 18 godz 46 min 24 s	Dzisiejszy odcinek - pełen wypas

19.05.2014, 21:49	#60
sebol Zarejestrowany: Apr 2010 Miasto: Wlkp Posty: 1,161 Motocykl: Prawdziwa przygoda XRV 750 Przebieg: od nowa Galeria: Zdjęcia Online: 1 miesiąc 2 tygodni 1 dzień 31 min 55 s	No fajnie , że co jakiś czas ktoś coś napisze ( nie chodzi tu o pochwały ) bo więcej życia jest na cmentarzu niż w tej relacji Rozumiem mniej tekstu , więcej fotek __________________ Możesz utracić wszystko,ale nikt nie zabierze ci tego co w życiu zobaczyłeś i przeżyłeś

Podobne wątki
Wątek	Autor wątku	Forum	Odpowiedzi	Ostatni Post / Autor
O Damie w Kirgistanie, czyli Azja Centralna lipiec 2013	kowal73	Trochę dalej	37	19.09.2013 15:44
Azja Centralna sierpień/wrzesień 2012	gancek	Umawianie i propozycje wyjazdów	20	21.07.2013 21:23
Korytarz Wakhański - Azja Centralna czerwiec-lipiec	Piast	Umawianie i propozycje wyjazdów	51	12.01.2013 12:43
Sprawy formalno - wizowe Azja Centralna i Mongolia	ydoc	Przygotowania do wyjazdów	47	19.06.2012 23:17
Azja Centralna	Magnus	Trochę dalej	137	29.11.2009 08:31