Kresy -skąd się wzięli Sami Swoi

[ATomek]

Czas zaborów to nie tylko wymuszona politycznie migracja Polaków, ale i wędrówka za chlebem. Dla przykładu w Sankt Petersburgu na pocz XIX, kiedy był stolicą Rosji, żyło ich ok.70tys różnych stanów: od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, magnatów (Czartoryscy) piastujących wysokie rządowe stanowiska, urzędników, kadry inżynierskiej, studentów, poetów... głównie inteligencji zrzeszonej w klubach narodowych polskich. Niestety, choć ich działalność była legalna, to była pod silnym wpływem demokratów i lewicy rewolucyjnej, co zaowocowało ich sowietyzacją i w konsekwencji udziałem w represjach przewrotu październikowego bolszewików 1917. Największe represje objęły polskie instytucje kościelne silnie integrujące Polaków i niepodatne na ducha komunizmu, przez co liczba Polaków spadła o ponad połowę i wszystkie kościoły zostały zamknięte.

Ludwik Waryński -zubożały szlachcic z Podola- założyciel i przywódca Proletariatu.

Julian Marchlewski- syn Polaka z Włocławka i Niemki- główny ideolog SDKPiL, w duecie z Różą Luksemburg głosił hasła internacjonalistycznej rewolucji robotniczej, rządów proletariatu, obalenia kapitalizmu i likwidacji państw narodowych.

Feliks Kon, o którym mówi się, że urodził się w Warszawie, w zamożnej rodzinie kupieckiej związanej z polską tradycją narodową, musiał być też kimś ważnym, skoro w 1917 przybył w towarzystwie Lenina z emigracji w Szwajcarii do Piotrogrodu słynnym zaplombowanym przez Niemców pociągiem. Był przyjacielem wodza rewolucji jeszcze z czasów ich carskiego zesłania na Syberię, Był odpowiedzialnym za oświatę zręcznym propagandystą.
Karol Świerczewski- polski czerwonoarmista, którego na własną prośbę przeniesiono na front polski, gdzie zrobił zawrotną wojskową karierę- już jako generał brał udział w wojnie ojczyźnianej, a potem w zajęciu Polski.

Jak dla mnie najbardziej rozpoznawalną postacią polskich zdrajców z owych czasów pozostaje Feliks Edmundowicz Dzierżyński.

Urodził się w zaścianku Oziembłowo należącego do starego, kresowego rodu herbu Samson.
Polski patriota, katolik, którego omamiły idee komunizmu i internacjonalizmu.
Założyciel bezwzględnej, rewolucyjnej policji bezpieki politycznej- tzw. Czeki. Żelazny Feliks, twórca czerwonego terroru i ponad 250tys ofiar.
Sam pochowany przy Murze Kremlowskim, w trumnie niesionej przez Stalina i Trockiego.

Dzierżyńskiego, Marchlewskiego i Kona łączyło jeszcze coś: Tymczasowy Komitet Rewolucyjny Polski czyli POLREWKOM. To trzon komunistycznego rządu przyszłej Polskiej Socjalistycznej Republiki Rad. Kiedy w 1920 w czasie Bitwy Warszawskiej ważyły się losy Polski, oni czekali już w gotowości na plebanii kościoła św. Idziego w Wyszkowie. Niektórzy spekulują, jaka byłaby ilość ofiar, gdyby w sierpniu 1920 Rewkom objął polityczne rządy w Warszawie..
Ale te ofiary to nie wszystko! Gdzie gwałty brudnego żołdactwa zadane polskim dziewczętom i kobietom? Gdzie te zniszczenia zabytków państwa i pamiątek historii prywatnych? Gdzie?

Niestety Oziembłowa już nie ma, ale na mapie Białorusi jest Dzierżyniowo. Wdzięczni Białorusini stworzyli tu muzeum Feliksa Edmundowicza, które służy nie tylko historycznemu wspomnieniu postaci, ale jest miejscem uroczystości dzisiejszych białoruskich służb- milicji i bezpieki.


drogowskaz.jpg

fundamenty.jpg

Po starym domu Dzierżyńskich pozostały fundamenty.

dwór.jpg

Dworek, gdzie się wychował to rekonstrukcja po spaleniu przez Niemców.
Miejsce to malowniczy skraj Puszczy Nalibockiej.

dworek.jpg

Przed popiersiem Dzierżyńskiego przysięgę składają kursanci Wyższej Szkoły KGB Białorusi. Dzierżyński jest wszak ich patronem i wzorcem; tu odbywają się ich przysięgi i awanse..
Muzeum było zamknięte i zabrakło determinacji, żeby poprosić o otwarcie. Teraz żałuję

W cieniu Krwawego Feliksa

feliks.jpg

[mareksz007]

Napisał ATomek

Jak dla mnie najbardziej rozpoznawalną postacią polskich zdrajców z owych czasów pozostaje Feliks Edmundowicz Dzierżyński.

Urodził się w zaścianku Oziembłowo należącego do starego, kresowego rodu herbu Samson.
Polski patriota, katolik, którego omamiły idee komunizmu i internacjonalizmu.
Założyciel bezwzględnej, rewolucyjnej policji bezpieki politycznej- tzw. Czeki. Żelazny Feliks, twórca czerwonego terroru i ponad 250tys ofiar.
Sam pochowany przy Murze Kremlowskim, w trumnie niesionej przez Stalina i Trockiego.

Więcej o Feliksie tu https://www.empik.com/lenin-ossendow...3371,ksiazka-p

[Mhv]

Dzięki za kolejny wartościowy wpis.

Jeśli kogoś interesują takie tematy, to polecam cykl "Transformacja. Od Lenina do Putina". Obejrzałem pierwsze 3 odcinki, bardzo ciekawy dokument. Dla porządku dodam, że realizowany przez G. Brauna (który jest dla mnie.. "dziwnym człowiekiem"), jednak występuje tam wielu specjalistów i znawców sowietyzmu, łagrów, Rosji. Polecam, solidna robota.

Więc jak go obejrzałem, to mnie trochę przeraził..zawsze się zastanawiałem co i jak działa w człowieku..jak to możliwe że można setki tysięcy, nawet miliony ludzi omamić, pociągnąć do zbrodni..Trudno to pojąć.

[ATomek]

dworek.jpg

Napisał ATomek

Dworek, gdzie się wychował to rekonstrukcja po spaleniu przez Niemców.
Miejsce to malowniczy skraj Puszczy Nalibockiej

Długo miałem niesmak, że tyle uwagi poświęciłem Krwawemu Feliksowi...
Po krótkiej uwadze Piotrka zamieszczam małe uzupełnienie:

Dzierżyniowo było domem rodzinnym dla dziewiątki dzieci. Rodzice wychowywali je w duchu polskiego patriotyzmu, jedynie Feliks zafascynował się komunizmem.
Jakże inny los był udziałem jego brata- Władysława Dzierżyńskiego:

Władysław Dzierżyński- wybitny uczony, lekarz neurolog, profesor Uniwersytetu w Jekatyrenosławiu, autor dziesiątek publikacji naukowych. W 1922 wrócił do Polski. Autor (1925) pierwszego polskiego podręcznika akademickiego z zakresu neurologii. Zamieszkał w Łodzi, gdzie poświęcił się pracy naukowej i szpitalnej. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. W 1931 mianowany na pułkownika Wojska Polskiego. W czasie drugiej wojny działacz konspiracji, aresztowany przez Niemców i rozstrzelany wraz z setką niewinnych Polaków w odwecie za zastrzelenie dwóch gestapowców w 1942 (Plac Stu Straconych) , pochowany w zbiorowej mogile w Lućmierz-Las pod Zgierzem.

100 ha majątek Dzierżyniowo przed wojną należał do Kazimierza Dzierżyńskiego, którego
Niemcy rozstrzelali w 1943 za wspieranie AK a posiadłość spalili.

Tak więc niech nazwisko Dzierżyński nie kojarzy nam się tylko źle.