[Jan]

WYPRAWA DO IRANU – dzień 7
Ale w nocy wiało, u nas pewnie poszłyby już jakieś ostrzeżenia o nawałnicach a tu to chyba normalka. Jesteśmy cały czas na wysokości 1500-2300mnpm, no to ma prawo wiać!
Pobudka była wcześnie, należało pozbierać swoje rzeczy i jakoś poskładać namiot – nie było to łatwe. Adamowi w nocy połamał się stelaż i mało spał (zawsze On chrapie a My nie możemy spać, teraz było na odwrót). Od tego momentu namioty poszły w odstawkę (w Iranie jeszcze tylko raz je rozłożyliśmy).
Wczesna pobudka miała swój plus, a mianowicie do jaskini weszliśmy jako jedni z pierwszych i całe szczęście, tabuny wycieczek wcale nie cichych miejscowych atrakcją samą w sobie nie są.
Do jaskini wchodzi się przez duży holl z wieloma krzesłami, podobno w sezonie przewala się przez jaskinię kilkanaście tysięcy ludzi dziennie.
Po wejściu ogarnia nas przyjemny chłodek, bo w jaskini Ali Sadr panuje stała temperatura 16 stopni Celsjusza, a temperatura wody wynosi 12 stopni. Na kąpiel troszkę za zimna, ale granatowy kapok jest obowiązkowy. Oglądając miejscowych, należy jeszcze na stalagmitach dla pewności pousadzać ratowników - jak szarańcza. Woda ma chwilami ponoć do 30 metrów głębokości, zatem nurkowanie w wykonaniu osoby nie umiejącej pływać, mogłoby być nieciekawe.
Znaczna część trasy, którą widzimy odbywa się na łódkach. Jest to o tyle ciekawy system, że pierwsza łódka, to taki zwyczajny rower wodny, gdzie są dwa miejsca. Jedno dla prowadzącego i drugie dla któregoś z turystów – mnie trafiło się właśnie to miejsce i po zejściu z rowerka byłem już dosyć zmęczony - żeby to było 100m ... . Za rowerem ciągnięte są trzy łódki. I o ile widok z owych łódek jest jakie taki z racji pleców osób przed nami, o tyle to co w jaskini Ali Sadr widzimy z perspektywy prowadzącego „skład” rowerka wodnego, jest niesamowite.
Wycieczka po jaskini Ali Sadr składa się z kilku części i trwa około półtorej do 2 godzin. Pierwszą częścią jest przejcie do miejsca gdzie zacumowane są łodzie. Następnie przez jakiś czas płyniemy krętymi tunelami jaskini, obserwując zwieszające się nad nami fantazyjne wzory utworzone przez wodę. Nacieki na skałach, stalaktyty, a także same skały podświetlone sztucznym światłem, robią naprawdę duże wrażenie. Ta część zwiedzania kończy się na centralnej wyspie, do której po wyjściu z łódek dochodzimy po pływających pomostach.
Następie czeka nas wspinaczka po ponad 100 schodach, by dojść do głównej hali jaskini Ali Sadr, komora ma 40 metrów wysokości, 100 długości i 50 szerokości. Na jej środku stoi ogromny stalagmit. I jak już nacieszymy oko tym ogromem, czeka nas kolejna porcja schodków. Tym razem mniej męczących, bo w dół. I znów docieramy do „przystani” gdzie okrętujemy się na kolejną łódkę. Wszystkie korytarze, wnęki oraz tafla wody są kolorowo podświetlane. Pod sklepieniem, często wiszą tablice z wersetami z koranu.
Wyjechaliśmy koło 11, w planach było dotarcie jak najbliżej Zatoki Perskiej i jak to w górach, wszystko się posypało, zimno (13-18oC) deszcz kilka razy nas porządnie zmoczył i zdezerterowaliśmy do hotelu w Khorramabad. Dostaliśmy super pokój – jak na budowie, kosztował nas po 7 chomejinich (jakieś 20Euro za pokój). W pokoju oczywiście strzałka wskazująca Mekkę (nim się zorientowaliśmy, to sobie trochę ją pokręciliśmy, więc teraz pewnie wskazuje Moskwę).
Wyjście na miasto i jedliśmy … kebaba, ale w formie mięsa grillowanego na patykach.
Rano wyjazd do Shushtar i Chogha Zanbil.

Na zdjęciach, uliczna piekarnia, fast food z wentylatorem a także kod WiFi, najpierw dostałem w farsi i kicha, potem mi "przetłumaczył" :-)