Africa Twin Forum - POLAND - Wyświetl Pojedyńczy Post - Szlakiem Grąbczewskiego

redrobo · 02.12.2019, 12:03

Jedziemy dalej: fotografie obrazujace maloobrazkowe i opisy pod linkiem:
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1011631232509783&id=794165897589652&notif_id=1575283121217097&notif_t=page_post_reaction

Pojawią się obrazki.
Epeisod.

Noc była ciemna jak sumienie Dariusza.
Nim słońce Pamiru wzeszło juki na osłach siodłali: Dyrektor Parku Narodowego i wzruszony dottore Polacco.
Biło na piątą rano czasu lokalnego, kiedy dwóch śmiałków zaopatrzonych w broń i niezbędne zapasy żywności, ruszyło na osłach w góry Perijoch Tau.

Dr Honzik spał w tym czasie jak zabity, jakby przypieczotowany los kolegów, podzielał solidarnie.
Maurycy zaś przewracał się z boku na bok na ostatniej, wygodnej kanapie z nadzieją, że nie będzie jej musiał już z nikim dzielić.

Obaj członkowie ekspedycji ratunkowej, by wpisać się kanon, narzucili mordercze tempo. Tu oddajmy na chwilę osłu/owi Dariuszowi głos, którego dosiadał dottore Polacco:
- Kurwa mać!

Hala pod Gołębią Szyją. Okolice namiotu Dariusza ludzkiego.
Dariusz ludzki się budzi, wychodzi przed namiot.
Przed wejściem do namiotu Ranny leży w pozie wskazujacej na spożycie znaczne i się nie rusza. Ta ostatnia uwaga nie potrzebna ale... chrapie! I to jak! Obok niego krzesło, równo przykryte szronem (jak Ranny) plus komplet wędlin, które to z wieczora, z dala od obozowiska, mieli wynieść panowie: BG, RK i Cichy...

Ale to jeszcze nic...
Wokoło obozowiska spały, no ni mniej ni więcej - kole tysiąca niedźwiedzi albo i trzech! W podobnej pozie do Rannego...
- Nie,, nie,, nie... To nie może być prawda!

Dariusz ludzki nagle łapie się za serce... Wykonuje dwa kroki i pada na twarz!
Wypisz wymaluj, jak Sędzia Pokoju z Dżirgatal nad Jaszyl Kulem. Co miało miejsce po dwóch stakanach podlaskiego likieru. A taką ponoć silną głowę miał...

Epeisod und Kosmos.

Budzą się BG, RK i Cichy...
Obraz, który zastają kłóci się z oczekiwanym.
Niedźwiedzie chrapią, chrapie Ranny, tylko Dariusz ludzki leży bez ducha.

Stasimon.

No dramat...

Epeisod.

Na halę pod Gołębią Szyję wpadają: Dyrektor Parku Narodowego i dottore Polacco.

Narrator w głębi:
- Coś niewiarygodnego... Tempo obu kosmiczne!

Chór osłów:
- Kurwa, kurwa, kurwa... nigdy więcej!

Kosmos.

Budzą się niedźwiedzie.
Potencjalny dramat. Nie tylko antyczny.

Parados,

Dottore Polacco chwyta broń i nóż. Rzuca się w stado tysiąca albo i trzech - niedźwiedzi!

Kosmos.

Niedźwiedź Bar Wódz wyje.
- Dottore Polacco! My tylko kibice! Miłość! Miłość! Miłość! Nie nienawiść!

Kosmos

- Jam nie dottore Polacco... Jam Bebeto. Bebeto Trąba...

Kosmos po raz wtóry.

Bebeto robi dwa kroki, chwyta się za serce i pada na twarz!

02.12.2019, 12:03	#150
redrobo Zarejestrowany: Sep 2010 Miasto: białystok Posty: 2,627 Motocykl: ktm 640 adventure Online: 3 miesiące 3 tygodni 4 dni 20 godz 39 min 58 s	Jedziemy dalej: fotografie obrazujace maloobrazkowe i opisy pod linkiem: https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1011631232509783&id=794165897589652&notif_id=1575283121217097&notif_t=page_post_reaction Pojawią się obrazki. Epeisod. Noc była ciemna jak sumienie Dariusza. Nim słońce Pamiru wzeszło juki na osłach siodłali: Dyrektor Parku Narodowego i wzruszony dottore Polacco. Biło na piątą rano czasu lokalnego, kiedy dwóch śmiałków zaopatrzonych w broń i niezbędne zapasy żywności, ruszyło na osłach w góry Perijoch Tau. Dr Honzik spał w tym czasie jak zabity, jakby przypieczotowany los kolegów, podzielał solidarnie. Maurycy zaś przewracał się z boku na bok na ostatniej, wygodnej kanapie z nadzieją, że nie będzie jej musiał już z nikim dzielić. Obaj członkowie ekspedycji ratunkowej, by wpisać się kanon, narzucili mordercze tempo. Tu oddajmy na chwilę osłu/owi Dariuszowi głos, którego dosiadał dottore Polacco: - Kurwa mać! Hala pod Gołębią Szyją. Okolice namiotu Dariusza ludzkiego. Dariusz ludzki się budzi, wychodzi przed namiot. Przed wejściem do namiotu Ranny leży w pozie wskazujacej na spożycie znaczne i się nie rusza. Ta ostatnia uwaga nie potrzebna ale... chrapie! I to jak! Obok niego krzesło, równo przykryte szronem (jak Ranny) plus komplet wędlin, które to z wieczora, z dala od obozowiska, mieli wynieść panowie: BG, RK i Cichy... Ale to jeszcze nic... Wokoło obozowiska spały, no ni mniej ni więcej - kole tysiąca niedźwiedzi albo i trzech! W podobnej pozie do Rannego... - Nie,, nie,, nie... To nie może być prawda! Dariusz ludzki nagle łapie się za serce... Wykonuje dwa kroki i pada na twarz! Wypisz wymaluj, jak Sędzia Pokoju z Dżirgatal nad Jaszyl Kulem. Co miało miejsce po dwóch stakanach podlaskiego likieru. A taką ponoć silną głowę miał... Epeisod und Kosmos. Budzą się BG, RK i Cichy... Obraz, który zastają kłóci się z oczekiwanym. Niedźwiedzie chrapią, chrapie Ranny, tylko Dariusz ludzki leży bez ducha. Stasimon. No dramat... Epeisod. Na halę pod Gołębią Szyję wpadają: Dyrektor Parku Narodowego i dottore Polacco. Narrator w głębi: - Coś niewiarygodnego... Tempo obu kosmiczne! Chór osłów: - Kurwa, kurwa, kurwa... nigdy więcej! Kosmos. Budzą się niedźwiedzie. Potencjalny dramat. Nie tylko antyczny. Parados, Dottore Polacco chwyta broń i nóż. Rzuca się w stado tysiąca albo i trzech - niedźwiedzi! Kosmos. Niedźwiedź Bar Wódz wyje. - Dottore Polacco! My tylko kibice! Miłość! Miłość! Miłość! Nie nienawiść! Kosmos - Jam nie dottore Polacco... Jam Bebeto. Bebeto Trąba... Kosmos po raz wtóry. Bebeto robi dwa kroki, chwyta się za serce i pada na twarz!