mi.jpg
Wizytę w Podkamieniu zaczęliśmy od benzyniarni. Jak wspomniałem, byliśmy przygotowani na kombinacje z tankowaniem, ale miła pani stwierdziła, że jak dla nas, to nie potrzeba żadnych mecyi "bo wy tu co rok, a zresztą to i tak polskie paliwo". I tak jak na każdym postoju chwila rozmowy o warunkach życia w czas wojny. Mimo smutku w oczach miło tak porozmawiać.
kl.jpg
przew.jpg
Podkamieniecki klasztor- dawne miejsce pielgrzymek zwane Podolską Częstochową - nadal w głębokim remoncie. Zakonnicy go opuścili, bo życie w nim zbyt surowe i jak to wszędzie dzisiaj- "obić się nie chce a wymagania wynagrodzenia duże". Został jedynie kościelny nadzorujący ślimaczące się budowlane roboty i z konieczności odmawiający codzienne tradycyjne modlitwy. Prace wykonuje zaledwie trzech miejscowych murarzy. Panuje bałagan. Zdewastowane płyty nagrobne dominikanów sprzed kilkuset lat, o które dwa lata temu była awantura z konserwatorem, a które w zeszłym roku fotografowaliśmy ze Zbyszkiem leżące w śmieciach, dziś, choć połamane, leżą na dziedzińcu wkomponowane w trawnik. Zastanawia mnie, czy przy jego koszeniu nie ulegną dalszej dewastacji? A może o to właśnie chodzi? Niestety obserwując roboty w kościele łatwo mi w to uwierzyć
nag.jpg
ko.jpg
ko1.jpg
ru.jpg
Korzystamy, że kościelny rozmowny i dysponuje kluczami do wszystkiego i zaglądamy, gdzie się da. Niestety kościelny mówi, żebyśmy nie wierzyli, że w kościele zginęli ludzie. A na pewno, to nie Ukraińcy ich mordowali. Ukraińcy to ratowali Polaków.
W dwa tygodnie po mordzie w Hucie Pieniackiej, w klasztorze i wokoło niego przy próbie ucieczki zabito kilkaset osób i drugie tyle na dole w mieście tych, których ukrywali ukraińscy sąsiedzi.
Łącznie mówi się o 600 Polakach. Sprawcy ci sami, co w HP.
Niestety kościelny wymówił się od wpuszczenia nas na wewnętrzny dziedziniec ze studnią.
Zacierając ślady mordu, w tym wrzucone do studni dzieci zasypano gruzem i zabetonowano o czym świadczy jej kilkumetrowa mniejsza głębokość, czemu kościelny również zaprzeczył.
Uznał też za nieprawdziwy kilkodniowy rabunek dominikańskich skarbów, jakie nagromadzili przez kilkaset lat. Wywożony furmankami ostatecznie w większości trafił wraz z diasporą ukraińską do Kanady pozwalając jej się urządzić. Wartość zrabowanego majątku w złocie i ozdobach szacuje się na kilka mln dol.
Skorzystaliśmy z możliwości zajrzenia do zamkniętej kaplicy, gdzie jest wystawione tzw rozpięcie, czyli wizerunek Chrystusa na krzyżu wykonany w XVIIIw przez artystę lwowskiej szkoły rzeźby barokowej Franciszka Oleńskiego- ucznia Pinsla sponsorowanego przez Potockich. Z racji hierarchii wiele takich dzieł przypisanych jest mistrzowi Pinslowi i umieszczonych dziś w Luwrze jako dzieła ukraińskiego baroku. Ot, kolejna dziejowa sprawiedliwość.
Zawiłe są losy ochrony przed grabieżą tego wyjątkowo realistycznego dzieła
chr.jpg
mb.jpg
Po remoncie, na swoje miejsce wróciła kolumna z Matką Boską- wizytówka klasztoru
Ciekawa jest historia rusztowań wokoło kościoła, które stoją tyle lat, że same w sobie stały się zabytkiem. Według kościelnego na papierze rusztowania są utylizowane co kilka lat
pom.jpg
Na cmentarzu miejsce pochówku ofiar wyjątkowo zadbane podobno staraniem miejscowych , którzy wiedzą, że Polacy jeszcze długo tu nie przyjadą.
Podobnie w nieodległych Palikrowach- miejsce kaźni 365 Polaków wykoszone i wysprzątane, co dobrze świadczy o naszych relacjach.
PA.jpg