Rankiem ruszamy z mocnym postanowieniem pokonania gór które poprzedniego dnia sobie z nas zakpiły. Pniemy się na szczyty, pokonujemy brody, jest fantastycznie.
Mój XT-tuś szedł jak burza. Tak się wkręciłem, że byłbym w stanie stanąć w szranki z Teddim. Nie ma dla nas przeszkód. Tak sobie dumając, zamiast jechać trawersami, poszedłem na strzałę centralnie pod górę. Jadę coraz ostrzej pod górę, ostrzej, ostrzej, kępka trawy podbija przednie koło i walę się na plecy, a moto na mnie. Moja pierwsza gleba. Poleciałem na plecy, na plecach – plecak, w plecaku butelka koniaku Biszkek. Nawiasem mówiąc jest chyba szczytem głupoty wozić w plecaku szklaną butelkę. Pierwsza myśl – Kurde nasz Biszkek! Jest, jest cały. Tak go nie można wozić. Trzeba go wypić!
Gdzieś w górach kończy się dróżka. Rozdzielamy się. Paweł rusza w lewo, ja wspinam się coraz wyżej, Grzela rusza po chwili za szparagiem. Wjeżdżam coraz wyżej i wyżej. Łagodne szczyty przechodzą jeden w drugi. Tracę poczucie czasu i zachwycam się przestrzeniami.
W pewnym momencie dostrzegam pędzących w moją stronę dwóch jeźdźców. Dopadają mnie twierdząc, że gonią mnie aby przekazać, iż moi koledzy czekają na mnie gdzieś tam na drodze, znacznie niżej. Skoro już mnie dopadli to chcą abym zrobił im zdjęcie z motocyklem. Robimy fotkę i pytam jak im owe zdjęcie przesłać. Początkowo dukają adres swojej jurty który usiłuję zapisać. Na moje pytanie, czy na pewno tu list dojdzie, młodszy stwierdza:
- Wiesz co, w sumie, to możesz wysłać mi na e-mail.
Szczęka mi opadła. Apropo, adres e-mail gdzieś kurna zasiałem.
Rąsia, rąsia, jadę szukać kumpli. Są, siedzą na skarpie i są jacyś smutni. Przez moment myślałem, że martwią się o kolegę. Nie, nie tym razem.
Dr-ka Szparaga niestety nie miała osłony pod silnikiem i jedno ze spotkań z kamolkiem kończy się dziurą w karterze. Kapie olej i moto prosi o pomoc. Takie drobnostki jednak nie są w stanie nas powstrzymać. Poksipol, pół godziny przerwy i możemy gonić dalej.
Kończy się paliwo. Zjeżdżamy więc do najbliższej wioski na kolejne „Kirgiskie” tankowanie i zakupy. Nie ma to jak klimat folkowy.
Zakupy zrobione więc nawrotka i w góry.
