Wróciliśmy tydzień temu z objazdu Turcji i Gruzji, w sumie ok 9 tys km. Dwie Afryki, solo, tylko drybagi + rogale (kufrów już nie lubimy
. Moja afryka na szosowych Bridgestone Battle Wing po ok 8 tys km, druga na nowych heidenau k60 scout. Olbrzymia większość całej trasy to oczywiście asfalty.
Trasę Mestia > Ushguli > Lentekhi robiliśmy dzień po bardzo intensywnych deszczach. Miejscami głębokie kałuże i błoto, szutr + kamienie wielkości melonów to standard. Trasa bez wywrotek, jedyna różnica to lepsza przyczepność K60 co przekłada się na potencjalnie większą prędkość jaką można osiągnąć i mniej stresujących piruetów jakie fundują szosowe opony. Ponieważ jednak trasa jest widokowa to szybkość nie była nam potrzebna i tak co kilkaset metrów robiliśmy postój na foty
.
Wjazd do klasztoru Cminda Sameba czyli 6 km po suchym szutrze bez problemu ale po deszczu na błotnym odcinku w lesie byłaby niezła zabawa.
Odcinek szutrowy (kilkadziesiąt km) między przejściem granicznym w miasteczku Vale z Turcją a Batumi robiliśmy po krótkim deszczu ale nie było problemów, chociaż droga jest miejscami w marnym stanie.
Dojazd do monastyru Dawid Garedża (na południe od Tbilisi przy granicy z Azerbejdżanem) to także ok 15-20 km błotno-polnej trasy robionej po przedpołudniowym deszczu. Miejscami śliskie błoto ale jest sporo przestrzeni obok drogi na trasy alternatywne.
Najbardziej offowy odcinek mieliśmy na Ukrainie, wyjazd z miejsca biwaku, jakieś 700 metrów zajął nam godzinę. Całą noc lało a tamtejsza glina jest jak masło. Obie opony zakleiły się dokumentnie, przednie koła zablokowane gliną, my upierdzieleni błotem po pas.
Podsumowując: można przejechać turystycznie tą trasę na szosowych oponach, niekoniecznie w idealnych warunkach i nie będąc mistrzem kierownicy. Jeśli jednak chcemy popenetrować bardziej boczne drogi, mieć zapas przyczepności to wybrałbym jednak K60.