Africa Twin Forum - POLAND - Coca Kola-gdzie komary w dupę tną

Africa Twin Forum - POLAND (http://africatwin.com.pl/index.php)

- Trochę dalej (http://africatwin.com.pl/forumdisplay.php?f=76)

- - Coca Kola-gdzie komary w dupę tną (http://africatwin.com.pl/showthread.php?t=3911)

Coca Kola-gdzie komary w dupę tną

Zimowy wieczór-„Sczypta Świata” i paskudna jerbamate-Rafał z dziewczyną opowiada o spływie kajakiem po rzece Umba na półwyspie Kolskim. Piękne klimaty, ciekawa opowieść i fantastyczna przygoda-kajak przywieźli w plecaku…taki dmuchano-składany a rzeka raczej do łatwych nie należy.Na koniec zamieniamy kilka słów i wymieniamy się telefonami.
-Jaśku-zwracam się do Azji-mam plana
-Że niby gdzie i że sam?!
-Noo-odpowiadam z szelmowskim uśmiechem
-No tobie chyba sufit na głowę upadł
<o></o>
Załącznik 6473

Luty-Błędów, degustując kolejną flaszkę z Andrzejem Gdynia, ni z gruszki ni z pietruszki, krzyczę do Spławika
-Jedziesz na Kolski!
-Co?
-W lipcu!
-Ale co?
-Jajko, pogadamy potem -i wracam do przerwanego wątku z Andrzejem
<o></o>
Z Deptulem sprawa była prostsza
-Jest plan
-Hmmm-słyszę w słuchawce, bo Marcin raczej myśli niż mówi, lub też myśli że powiedział
-Kolski, lipiec
-Hmmm
-No to strzałaJ-jesteśmy umówieni
Aaa, i jeszcze myku. Myku to tak naprawdę na wkręta, bo kto by tam chciał z germańcem jeździć.
Załącznik 6476
<o></o>
Wizy, to chyba jedyna rzecz, która w jakiś tam sposób była skoordynowana, reszta, no cóż, naszym planem był brak planu i tak też wyglądała nasza komunikacja przed wyjazdem. Dwa słowa: Kolski -lipiec, załatwiały wszystko.
Wizy załatwia Spławik. Zainkasował kasę oraz nasze paszporty, a następnie …wyjechał do Rumunii !
Myku na wszelki wypadek wyjeżdża na Islandie, ja z Deptulem załatwiamy sobie żelazne alibi.
Załącznik 6464

Start 28-mego. Absolutne wariactwo, zresztą jak zawsze. Stelaże nie pasują, kapcie nie zmienione-wielkie dzięki dla Herflika i Lungo za pomoc.-lekki wściek. Na rogatkach, czeka germaniec, gdzieś za Piotrkowem Deptul, gnamy do Spławika, gnamy, bo ponoć czeka z zapiekanką:dizzy:

Warszawa. Spławik wręcza nam paszporty z wbitymi wizami, jest dobrze i strasznie gorąco. Jest wódka, ale nikt jej nie pije, bo my nie pijemy wódki i nie jemy mięsa…zapiekanka była wegetariańska i nie było żadnych dziewczyn.
Załącznik 6465

Spławik zaczyna kręcić, Deptul nie ma przeglądu-dzięki Rambo. Straszny upał i warszawskie korki wyciskają z nas siódme poty.
Plan, planu nie ma, bo Spławikowa Afryka nie gotowa, więc powoli jedziemy na Suwalszczyznę, gdzie następnego dnia ma nas Spławik dogonić i tak było przez kolejne dwa dni. W tym czasie leniwie minęliśmy Litwę i Łotwę, a potem Estonię…Spławik masz w ryj.
Załącznik 6466
Załącznik 6467

Granica Estońsko-rosyjska Narva i zamek Hermana-Ivangorod i piękna twierdza. Mamy stresa, to nasza pierwsza wizyta w Rosji. Długie odprawy, upierdliwość celników, trzepanie bagaży, schody i kłody podczas odprawy, okazały się opowieściami z mchu i paproci. Estończyk zaprasza nas bez kolejki, rosyjska obsługa pomaga w wypełnieniu odpowiednich papierków, Myku flirtuje z celniczkami. Na ścianie celnicy duży plakat z produktami żywnościowymi których nie wolno wwozić. Filigranowa celniczka prosi o otwarcie topkejsa, na wierzchu akurat wszystkie te produkty. Uśmiecham się słodko…ona również…i każe zamknąć… i stawia odpowiednia pieczątkę i…i jestem w Rosji.

Pierwsze metry i już wiemy, że jesteśmy w innej rzeczywistości, a przecież to jeszcze miasto graniczne. Po lewej długi sznur tirów czekających na odprawę, porozstawiane grile, śpiący na poboczu kierowcy. Po prawej punkt DPC, pusto, znak stop odstawiony na bok, jeszcze tylko jakaś powolna ciężarówa , no i dzida. Droga szeroka i jeszcze gładka, spoglądam w lusterko-mrugają jakieś światełka-karetka myślę i zjeżdżam bardziej na prawo. Jeszcze jeden rzut oka i widzę rozpadające się żiguli i machającego kolesia w moim kierunku…no i dupa.
DPC był stop? Był!
Zakaz wyprzedzania był? – Był!,
Sorok było? Noo było,…no i było również 3900rubliczków mniej w naszych kieszeniach. Kurwaaaa…Spławik,ty już wiesz co;)

Petersburg mijamy z gracją kojota. Sześcio pasmowe obwodnice. Wszystko zapierdala, i chyba rozpoczął się sezon polowań na Afrykańczyków! Żaden z pasów nie daje oddechu. Jest ciemno i zimno, cały czas się rozglądamy za jakąś miejscówką do spania i odnajdujemy Rudego 102.
Załącznik 6468

Gdzieś za Kirowskiem, padamy na pysk, i bez wybrzydzania rozbijamy się na pierwszej napotkanej polance. Komary atakują całymi batalionami. Z powodu zmęczenia, straciliśmy czujność trapera i zaledwie po dwóch godzinach snu, słońce wywala mnie z namiotu, a tu czekające bataliony tych co to się nie nażarły dwie godziny wcześniej.
Załącznik 6469

Zwijam majdan, melduje Deptulowi samowolne oddalenie i już po 15min leżę w cieniu przydrożnego cepaenu. Chłodny beton, ulga, oczy zamykają się same…błogość.
-Kolego, nie możesz tu tak spać -słyszę jak przez mgłę
-To mnie zastrzelcie-mruczę pod nosem, nie otwierając oczu
-Wy nie możecie tak na betonie, to niedobrze
Otwieram oko i widzę młodego gościa z kawałkiem Wołgi, a dokładnie z tylnią kanapą. Zwalam się na Wołgę, chyba dziękuję, urywa mi się film. Jakiś czas potem budzą mnie chłopaki. Wiele dłużej nie wytrzymali. Aniołem stróżem okazał się Misza z zakładu wulkanizatorskiego. Uścisk dłoni, teraz już świadome podziękowania i nieodparta chęć zabrania ze sobą kawałka Wołgi ale się nie chciała złożyć w technologii rejli. Dodam również, że byłem tak „zmęczony”, że wszystkie mantle, kask , dokumenty, leżały luzem na Afryce…leżały tak przed, w trakcie i po w trakcie.
Załącznik 6470

Jeśli już jesteśmy na cepeenie. Tworzymy skomplikowane wzory z gamą przy każdym tankowaniu, bo należy najpierw zapłacić, a potem zatankować. Mamy jeden działający licznik i trzy odmienne spalania i zawsze jest przy tym kupa główkowania, a tęgie z nas głowy, szczególnie germańca:D
Załącznik 6472

Gajowi czujni są-1500rubliczków-akcja jak ta pierwsza, z tą tylko różnicą, że się ostro targujemy i jest przy tym kupa śmiechu.
Ja: 50euro
Oni się Śmieją
Oni:500euro
Ja się śmieję
Ja:500rubli
Oni się śmieją
Ja:No bądźcie ludźmi, jołki połki!
Oni:1500rubli
Ja:No to dil, ale za trzech!
Śmiejemy się wszyscy.
Wymiana dokumentów na kasę…grzeczności również i od tego momentu jak widzimy znak zakazu wyprzedzania, ograniczenia prędkości, roboty drogowe, uwaga łosie…jedziemy jak należy i wymieniamy już tylko grzeczności z Gajowymi.
Załącznik 6471

Myku od startu ma same dobre pomysły: No to może najebka dzisiaj-no ale mało trafione, bo my przecież nie pijemy wódki i nie jemy mięsa. Więc germaniec wpada w depresję o czym oczywiście nas informuje podczas każdego postoju. Nastrój nam się udziela. Mijamy miejscowości, które nie znają pojęcia remont, zapadające się drewniane szałasy, brudne i szare blokowiska…bieda pełna gębą, wśród tego wszystkiego piękne i drogie samochody…i bardzo serdeczni ludzie-kontrast diaboliczny. Ciemne szyby w samochodach, to nie oznaka przynależności do mafii, to taki fun narodowy. Ciemne szyby ma nawet rozpadający się Ził. Po drogach jeżdżą pojazdy, które jeżdżą aż umrą, a potem jeszcze trzy lata(deptul). Chyba nie do końca wiedzieliśmy, czego się spodziewać, tym samym mamy oczy szeroko otwarte. Targają nami bardzo odmienne reakcje i spostrzeżenia…tylko Myku skupia się na ciągłym piętnowaniu „swojaków” i tym razem popadł w stan… melancholii.

Pięknie :)
Oj Rosję trzeba poznać na własnej skórze, trzeba.

fajnie sie czyta.
wiecej!

ps germania uber alles ;)

Jak zwykle - klasa. Moge max do jutra poczekac na drugi odcinek - potem wszyscy macie w ryja.

Cytat:

Napisał bajrasz (Post 69090)

DPC był stop? Był!
Zakaz wyprzedzania był? – Był!,
Sorok było? Noo było,…no i było również 3900rubliczków mniej w naszych kieszeniach.

Skąd to znamy Lepi he? Toż to standardowe miejsce na pierwsze trzepanie naszych kieszeni na tej trasie.

Bajrasz nie zaznasz spokoju dopóki nie skończysz... :D

dawaj, dawaj więcej:) zobaczymy gdzie Wy byliście, a gdzie my z Derym i jakie wrażenia:)

fajowe -jeszcze, jeszcze

Zaraz za granica nie zatrzymali nas bo nie stanelismy na STOPIE do kontroli i ze wyprzedzalismy na zakazie,ale jak sobie przypominam to byl tam taki tyci znak na poboczu z liczba 40 a my jechalismy...hm..Bajrasz ile to my jechalismy?Chyba juz sie zdazylismy rozpedzic,co?

Podosie, specjalnie dla Ciebie, jeszcze kilka fotek dzisiaj;)

<link rel="File-List" href="file:///E:%5CDOCUME%7E1%5CPAB%5CUSTAWI%7E1%5CTemp%5Cmsohtm lclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///E:%5CDOCUME%7E1%5CPAB%5CUSTAWI%7E1%5CTemp%5Cmsohtm lclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///E:%5CDOCUME%7E1%5CPAB%5CUSTAWI%7E1%5CTemp%5Cmsohtm lclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><style>  </style> Chwilę się skupię na głównej arterii drogowej z południa na pólnoc, jaką jest M18. Jest to prawdziwa droga życia.
Z racji na brak czegokolwiek na długich odcinkach, droga żyje własnym życiem.
Ludzie tędy jadą, jedzą, biwakują, tu śpią, naprawiają środki transportu,. Mieszkańcy okolicznych wiosek handlują tym co złowią, upolują wyhodują.
Tajga która ją otacza, jest tak samo piękna, jak i niedostępna-gęstwina , bagna, jeziora
Załącznik 6490
Załącznik 6491
Załącznik 6492

Już sam fakt, że przecina ona tak trudne i niedostępne tereny, robi ją ciekawą. Każdy zjazd, jeśli oczywiście nie jest to zjazd do jakiegoś miasta, prowadzi do nikąd.
Natrafienie na groby, pocięte lub spalone auta, nie jest niczym zaskakującym…oczywiście nie w pierwszych dniach;)
Załącznik 6493
Załącznik 6494
Załącznik 6495

Ciekawą sprawą są punkty czerpania wody i to jakiej. Głębinowe źródła mają swoje nazwy, mają opis minerałów jakie się w nim znajdują i nawet są poświęcone przez obwodowego popa-woda pycha
Załącznik 6496
Załącznik 6497

Ilekroć na nią wracaliśmy, czuliśmy do niej sympatię. Była pewnego rodzaju łącznikiem z rzeczywistym światem,
choć wiele cywilizacji, na niej nie było-nie wliczając punktów DPC i Kafe obok nich oraz stacji benzynowych.
Po powrocie planujemy sobie zrobić takie lansjerskie koszulki z M18.

Bajrasz, dawaj dalej choć wzbudzasz zazdrość...

Cytat:

Napisał myku (Post 69133)

Inną sprawą jest, że znak ten nisko chylił się ku glebie a ustawiony był tak jakby dotyczył milicjantów wychodzących z budki skleconej z papieru, papy i kilku desek bez użycia gwoździ i jakichkolwiek śrub. Zwrócony w stronę drogi to on na pewno nie był. Wtedy jeszcze nie wiedzieliśmy, że zupełnie na serio mogą nam zabrać prawa jazdy. Zresztą zawsze zaczynali od zabrania nam i schowania do kieszeni dokumentów,ale uczciwie trzeba przyznać, że zatrzymywani byliśmy dwa razy i dwa razy słusznie:p

giciarska relacja.. super się czyta... dawajcie więcej linijek i więcej fotek..:)

Aaaaa i jeszcze dodam, że zawsze po takiej akcji Bajrasz w kilku ciepłych, żołnierskich słowach mówił, co o nas myśli i gdzie nas ma a swą tyradę (bo Jego wypowiedź niewątpliwie miała cechy dialogu dramatycznego) kończył słowami "... i dalej nie jadę pierwszy":D

A juści piknie się zaczyna! Śmiało Panowie, nie krępujcie się, można kontynuować :)

hmmm....co ???? .......zaraz zaraz, jak to było ...... " ku..waaaaaa( :spac: )"

ten cytat, wypowiedź oraz sytuacje jej towarzyszące najbardziej mnie rozbawiły....Bajrasz...wprowadź temat, to pogryziem betonu troche

Cytat:

Napisał BABA (Post 69171)

To ja już sobie pójdę.
PS
Babo! Why?!;)

To się działo :):):) ... Mocna Grupa pod Wezwaniem ;)

"kurwaaa" to tekst autorski i tylko w ustach Deptula brzmi prawidłowo, ale niestety jestem za cienki w uszach, żeby to opisać, to trzeba usłyszeć.
Co zaś tyczy jazdy na przedzie tak niezdyscyplinowanej grupy, to już inna historia.
Specjalnie sobie popsuli te liczniki, i pod pretekstem braku świadomości w odczycie prędkości, zrobili mnie samcem alfa, a po drugim mandacie okazało się, że chłopcem do bicia zostalem...w wersji alfa...kurwaaaaa, i oczywiście germańskie mocarstwa za tym stały:)

Kupujemy wędzoną rybę przy drodze na śniadanie. Myku oczywiście już rozmawia z jedna z handlarek-ma na imię Tatiana-informuje-i stan melancholii gdzieś chwilowo znika. Jak wspominam o śniadaniu, Deptul, zawsze na mnie dziwnie patrzy. Rano, czyli około 11-tej-bo wstajemy w granicach tej godziny-mnie i herr Rafaelowi, nie chce się jeść, a Marcinowi nie chce się jeść samemu, więc cierpliwie czeka i czeka i czeka. Pierwsze śniadanie jemy około 16tej, to gdy ja zgłodnieję, drugie około 21wszej, gdy Myku zgłodnieje i gdzieś około północy, gdy już znajdujemy miejscówkę, spożywamy deser ;) Deptul każdą z tych okazji wykorzystuje na maxa.
Majac już rybę-potrzebujemy jeszcze pieczywa, wjeżdżamy chyba do Nowej Ładogi. Kolejne typowe rosyjskie miasteczko, gdzie czas się zatrzymał. Jest piękna pogoda są krowy, jest gitarrra. Rozsiadamy się na jakimś placyku.
Jemy rybę i rozmawiamy z ludźmi, bardzo ciekawych nas i naszej wycieczki. Jest jakoś tak sielankowo i radośnie. To chyba wtedy pierwszy raz poczułem się tu dobrze.
Załącznik 6509
Załącznik 6510
Załącznik 6511

Gnamy do przodu, już wieczór, na moście zwodzonym w Lodeynoe Pole mijamy pierwsze trzy motocykle, od czasu wjazdu do Rosji. Nie bardzo jest możliwość zatrzymania, jedyne co zauważamy, to że to Niemcy i to strasznie zmordowani, zresztą nic dziwnego: jest zimno, jest mokro, droga tym razem daje się we znaki nawet naszym Niuniom, a oni na armaturowych motocyklach. Nawet mi się ich szkoda trochę zrobiło, ale jak spojrzałem na Myka, to mi przeszło.

Chyba też mamy dzisiaj już dość. Skręcamy gdzieś w prawo i trafiamy na noclegownie rodem z normalnego świata. Jest to coś w rodzaju domu pielgrzyma-obok stare cerkwie i dużo osób nie wyglądających na turystów. Warunki absolutnie europejskie. Restauracyjka, bar, obsługa damska w przedziale zadowalającym Myka…spędzamy tam dwie noce;)
Załącznik 6512

Jesteśmy już w Karelii. Deptul wyczytuje w przewodniku Pascala, że warto zawitać do Pietrozawodsa. Przez trzy godziny szukamy tej opisywanej w przewodniku pięknej promenady z niezliczoną ilością knajpek i sklepów. Przy okazji przypomina nam się, ze powinniśmy się ponoć zameldować. Oczywiście nic z tego nie wychodzi i w tym stanie pozostaniemy już do końca. Dodatkowo już nam się nie chce wjeżdżać do jakiegokolwiek miasta. To jest również ten moment, gdzie powrót na trasę, dodaje nam wiatru w żagle.
Załącznik 6513

Zatracamy już poczucie czasu. O tym że nastaje noc informuje nas spadek temperatury, bo już raczej jest cały czas jasno. Czyli znowu noc i jak zwykle jesteśmy w lesie, w przenośni i dosłownie. Spożywamy deserek, komary są naszymi nieodłącznymi kompanami. Myku ma znowu pomysł: A może tak najebka na wyspach Sołowieckich i pomimo, że my nie pijemy wódki i nie jemy mięsa, na wyspy sobie pojedziemy.
Załącznik 6514
Załącznik 6515
Załącznik 6516

Skręcamy w prawo na Kem. Jest zimno jak cholera. Kem, a kilkanaście kilometrów dalej ponoć prom na wyspy.
-Przewodnik Pascala pisze…
-Deptul!

Wioseczka jakich wiele, standardowo-bida i nagle elegancka bramka, elegancki ciec z krótkofalówka
-wy kuda?
-na prom, służbowo
-pażałsta-i siega do krótkofalówki
Dalej to już Ameryka, kolejny ciec z krótkofalówką, który na nas czeka. Na parkingu same eleganckie auta. Tu musimy zostawić motongi…hmmm wszystkie te hamery wyglądają raczej marnie przy naszych brudnych niuniach .Idziemy z Mykiem do portu, oczywiście tam też już czeka na nas kolejny ciec, prowadzi nas do biura. Elegancka pani w wieku już bardzo właściwym-i dobrze, myślę, Myku da radę-informuje nas z kamienną twarzą co i za ile. Wracamy podzielic się informacjami z Deptulem.
-Co? ich już całkiem pojebiało- zareagował spokojnie Deptul
Prom w jedną stronę 3600rubliczków od łba, a na miejscu jakieś 1500, ale nie zrozumieliśmy za co, co daje nam razem 8700, czyli na nasze,jakieś tysiąc złotych od łba, a to w tym kraju to jakieś…166 wieczornych deserów.Wracamy, nie zapominając o lanserce...M18 piękna jest:)
Załącznik 6517

Cytat:

Napisał bajrasz (Post 69200)

-Przewodnik Pascala pisze…

Przewodnik Pascala…… ta… Klasyk. Nie nadaję się nawet do wytarcia tyłka. Choć można nauczyć się czytać między wierszami i wtedy jest lepiej. Np. „Kem – zagubione miasto gdzieś na dalekiej północy…”, czyli już wiadomo, że jak się zagubiło to raczej przez ostatnich kilkadziesiąt lat żadna firma remontowa go nie odnalazła.
Wyczytałem, że Pietrozawodsk jest miastem bliźniakiem dla Sankt Petersburga a że Leningrad ominęliśmy szerokim łukiem, więc namówiłem chłopaków na zwiedzanie. Trochę marudzili. Zwłaszcza taki jeden, co wszystko już widział a u niego w Niemczech to nie takie Pietrozavodzka som ;)
W końcu po tym jak przeczytałem im barwny opis miasta, w którym przepiękną ulicą z trylionem knajp, sklepów i wszystkimi innymi znanymi ludzkości atrakcjami dojeżdżamy do równie ślicznego nabrzeża – dali się przekonać. Mówić już nie potrafili – zmęczenie dało o sobie znać, ale kiwnęli głowami. No i pojechaliśmy a jak dojechaliśmy to jeździliśmy, jeździliśmy i szukaliśmy tej promenady. Mój wewnętrzny spokój zakłócał widok dwóch pomników mijanych raz z prawej raz z lewej. Pascal napisał, że dostali je od Szwedów i chyba Amerykanów. Chyba jakaś syrenka i dziewczynka?… w każdym bądź razie miła odmiana, bo nie czołg, nie duży walec, nie mały walec, nie dwa czołgi, nie działo przeciwlotnicze, nie bohaterski traktor, nie statek bohater, nie ciężarówka odlana w betonie, nie wódz wielkiej rewolucji i nie bohaterski czerwonoarmista w skali 8 000 000:1. Po prostu coś, co jest ładne i tym samym kłuje w oczy na tle wszechobecnej bylejakości. I te pomniki miały stać na naszej trasie. I stały tylko reszta jakoś nie pasowała do opisu… No nic to! Powiedzieliśmy za Małym Rycerzem i postanowiliśmy załatwić sprawy związane z meldunkiem. Mocno po czasie, ale lepiej późno niż wcale- tak myśleliśmy. W tym celu udaliśmy się na pocztę. Po wejściu do budynku tłum spojrzał na nas i nastała cisza przerywana tykaniem zegara… No, ale przecież nie będziemy tak stać i czekać aż wybije pełna i pokaże się kukułka, bo jeszcze jakaś starowinka raczy zejść. Jak zwykle pierwszy zagadał nasz lodołamacz i z ledwie słyszalnym niemieckim akcentem, wyłuszczył Pani z okienka o co nam kaman. Pani pokiwała głową i przyniosła formularze. Tak na oko z pół kilo. Powiedziała co mamy wypełnić, więc zajęliśmy się lekturą. Fa fffa ffffaaa ffffaaaamiiiiillllllliaaaa! Przeczytał uradowany Myku. Ja wydukałem coś od siebie i w tej chwili zrozumieliśmy, że nie będzie łatwo. Miła Pani pośpieszyła nam z pomocą i doprecyzowała informację mówiąc, że jak to wszystko wypełnimy to mamy to zanieść na pocztę główną. Wytłumaczyła też gdzie znajduję się ta poczta a na odchodnym dodała, że najlepiej jak pójdziemy tam w poniedziałek, bo wtedy będzie otwarte. Była sobota i tak skończyła się nasza przygoda z meldunkiem. Nikt nigdzie go od nas nie wymagał.<O:p</O:p
Według Pascala podróż z Kemu na Sołowki biała być dużo tańsza niż z Bielomorska. Nie wiem ile powiedzieliby w Bielomorsku ale w Kemie kwota ta była nie do zaakceptowania. Może sprawiała to magia niemieckiej rejestracji Myka, która uruchamiała w umysłach tubylców jakiś mnożnik?? Nie wiem ale było drogo, zwłaszcza że motocykle też chciały zobaczyć wyspy:D

Widze,ze pomalu nadchodzi pora,zebym opublikowal dwa skandaliczne filmy ,ktore nakrecilem podczas tego wyjazdu.:pChyba nie musze dodawac,ze w rolach glownych sa wszystkim nam znani i lubiani koledzy bajrasz i deptul.Tylko jest maly problem:nie wiem jak sie to robi.Ale jak sie dowiem bedzie to hicior i posypia sie oskary:D.A tak na marginesie to nalezaloby wspomniec jak w mijanych przez nas wioskach rozchodzily sie wiesci,ze odwiedzili ich motocyklisci z niemiec.:haha2:

Publikuj, publikuj - mam przeczucie, że mogą okazać się prawdziwym hitem... ;)

Z racji, że Paskal nas zawiódł…ma w ryj. Pozostał nam tylko „instynkt podróżnika motocyklisty”, a że lansujemy się na takich „doświadczonych, co to wszędzie byli i wszystko widzieli ”…jedziemy dalej. Jak na twardzieli przystało, nie mamy GPS, bo nawet nie do końca wiemy co to jest i do czego służy. Ale mapy mamy!... ja: Kotlina Kłodzka-Atrakcje turystyczne, Myku ma poradnik –„Blitzkrieg –teoria i praktyka”, Deptul ma atlas europy w skali 1 do tryliona…wiemy gdzie jest Moskwa.
Aaa, mamy jeszcze kompas, ale chyba zepsuty jest, bo leżąc w tankbagu, pokazuje zawsze nie to, co pokazywać powinien.
Załącznik 6630
Załącznik 6631
Załącznik 6632

Za Kemem na cepeenie spotykamy ekipe 4x4 z Moskwy. Też jadą na Kolski. Potem aż do kręgu polarnego, jedziemy razem, trochę się ścigamy, oni nam robią fotki, generalnie droga się nie dłuży. Jeszcze kilka wspólnych zdjęć przy pomniku Polarnyj Krug i już osobno dalej w drogę.Ciekawe, czy jesteście spostrzegawczy.
Załącznik 6633
Załącznik 6634

Gdzieś za Zelenoborskij gdzie mijamy wielką jak wszystko do tej pory, elektrownię wodną, zaczynamy rozglądać się za noclegiem. Pusta droga, bo oczywiście znowu jest już późno.
Nagle ściąga mnie na prawą stronę. Kurwaaaaa, co jest?! W ułamku sekundy rejestruję, że po prawej mam głęboki na 4-5 metrów rów, usłany kamolcami.
Energicznym ruchem, przewalam Niunie na lewo i z okrzykiem kurwaaaa, który ugrzązł mi w gardle, szorujemy ostro po asfalcie. Wszystko wydarzyło się błyskawicznie.
Wstaję i lecę do motocykla. Mijając chłopaków, którzy wcześniej w akrobatyczny sposób mnie omijali, krzyczę tylko: jestem cały! Leje się benzyna! Raz dwa i stawiamy ją na kołach.
-Dżizus, kurwa, co się stało?-wykrzykują jednocześnie chłopaki
Załącznik 6635
Załącznik 6636
Załącznik 6640

Zerwał się gwint w wentylu, powietrze zeszło na raz. Przy prędkości około 100km/h, jest nie możliwe utrzymanie go. Jestem roztrzęsiony. Ściągamy koło i okazuje się, że nikt z nas nie zabrał pompki. Zostaję sam na drodze, a chłopaki z kółkiem wracają do Zelonoborskij.
Gdy zostałem sam, zaczęło do mnie docierać co się stało i jakie by mogły być konsekwencje dla całej trójki, gdyby coś jechało z naprzeciwka!
Kurwaaaa! Ewidentnie dzisiejszego dnia, to ja jestem pragnienie.
Po godzinie montujemy koło, majstrujemy lusterko w technologii rejli, i bardzo powoli ruszamy dalej. Cały czas mam wrażenie, że schodzi mi powietrze, że motong wężykuje…ale to tylko moja wyobraźnia. Gdzieś za Kandalaską, przez którą przeprowadza nas nawalony jak bombowiec kierowca Łady, lądujemy na polu kaczeńcych.
Dopiero teraz opadają emocje i mimo,że my nie pijemy wódki i nie jemy mięsa…robimy dziś wyjątek.
Załącznik 6639
Załącznik 6637
Załącznik 6638

No bajarasz,nie wiedzialem,ze taki bystrzacha ze mnie hehe...Zobaczymy jak sobie inni poradza.

piękna naklejka na suzuki nr 2 :cool:

Chodzi o naklejkę na tylnym słupku Vitary? czy o odbicie czyjego? pindola w lusterku?

ee tam - ta naklejka to wali po oczach ;). Ralacja - BOMBA!!! - Bajrasz dawaj dalej!!
ps. - Detptul - musimy pogadać

w temacie naklejki i naszych nowych znajomych z Moskwy...to jest link do ich relacji,
występujemy w niej od 42-go wpisu: http://suzukovod.ru/showthread.php?t=15524&page=2

nie no bomba nie sądziłem Bajrasz, że z ciebie taka gawęda :) szacun dla tych co nie piją wódki i nie jedzą mięsa !

Ale wyprzedzanie to nam wyszlo,hehe...
tu tez jestesmy:http://globant.narod.ru/kolskiy.html
Na innych fotach mozna zobaczyc dokad dojechala ekipa suzuki na Plw.Rybackim

Cytat:

Napisał bajrasz (Post 69587)

Ale mapy mamy!... ja: Kotlina Kłodzka-Atrakcje turystyczne, Myku ma poradnik –„Blitzkrieg –teoria i praktyka”, Deptul ma atlas europy w skali 1 do tryliona…wiemy gdzie jest Moskwa.

Miałem ale krótko. Zabrałeś mi zaraz po tym ja nam zepsułeś prędkościomierze;) (mój to spoko ale jak udało Ci się popsuć NIEMIECKI prędkościomierz to naprawdę nie wiem).

Cytat:

Napisał bajrasz (Post 69587)

Nagle ściąga mnie na prawą stronę. Kurwaaaaa, co jest?! W ułamku sekundy rejestruję, że po prawej mam głęboki na 4-5 metrów rów, usłany kamolcami.
Energicznym ruchem, przewalam Niunie na lewo i z okrzykiem kurwaaaa, który ugrzązł mi w gardle, szorujemy ostro po asfalcie. Wszystko wydarzyło się błyskawicznie.
Wstaję i lecę do motocykla. Mijając chłopaków, którzy wcześniej w akrobatyczny sposób mnie omijali, krzyczę tylko: jestem cały! Leje się benzyna! Raz dwa i stawiamy ją na kołach.
-Dżizus, kurwa, co się stało?-wykrzykują jednocześnie chłopaki.

Powiem tak. Masz w ryj ;) za to, że napędziłeś nam niezłego stracha. Rzeczywiście, dobrze, że stało się to w nocy, bo całą swoją uwagę i siły skupiliśmy na tym żeby nie przejechać Bajrasza, który leniwie sunął na boku wprost pod moje koła. Myku nawet nie próbował hamowania i jakimś cudem ominął nas lewym poboczem. Generalnie to za wyjątkiem Bajrasza, który pozbierał się na swoim pasie, wylądowaliśmy na lewym poboczu i KUR....AAAAAA nie rób tego nigdy więcej!!! I w tym miejscu chciałbym podziękować za TKC80, których z połowa zeszła mi podczas tego manewru i w imieniu Bajrasza MODECE za ciuchy, dzięki którym po delikatnej naprawie taśmą mak gajwerką kontynuował podróż z niecą zrytą psychą, ale całą dupą i resztą ciała.
Nad psyche popracowaliśmy na biwaku. Narobiliśmy się po kokardę:D

Ranek przywitał nas odległym warkotem silnika Lady Nivy. Szto eta - pomyślał Myku i leniwym ruchem otworzył bezszelestnie suwak swego niemieckiego śpiwora... ale o tym w następnym odcinku:)

Ładnie rozrabialiście, ładnie :)

Kiedy następny odcinek ??

No,pomalu robi sie ciekawie.Chyba zaczne czytac ten watek:D

„Wczesnym rankiem” dobiegł do naszych rozedrganych i skołatanych mózgów … nie, nie tupot białych mew o pokład pusty, lecz dźwięk silnika. Raz był daleki, innym razem bliższy. Wyraźnie ktoś się nami interesował. Bez wzajemności. No chyba, że wiozą szklankę wody:drif:. Najlepiej z ogórków!:drif: W końcu Myku zlitował się i wyczołgał z namiotu celem sprawdzenia, co z tą wodą. Po chwili samochód podjechał bliżej i dobiegła nas rozmowa Myka z lokalesem. Pogadali chwilę, trzasnęły drzwi i nastała cisza…. Myku zniknął.

Ponad dwie godziny później, kiedy to dokonaliśmy podziału łupów na, jak się okazało, wciąż żywym organizmie, pojawił się Myku wraz tajemniczym kierowcą.
„Co kurna tak się patrzycie?” – zagadał wesoło nasz germaniec. Rzeczywiście musieliśmy dziwnie wyglądać jak tak siedzieliśmy i wpatrywaliśmy się w Myka. Przyjechał jakiś taki inny.... Czysty..., pachnący...,ogolony... „I śniadanie też zjadłem!!” – zdążył się pochwalić. Już mieliśmy go odczarować i sprawić, aby znowu był taki jak my, czyli nieogolony, niepachnący i głodny, ale w tym momencie Wiktor zaczął zapraszać nas do siebie. Długo nie musiał, bo za ciepły prysznic byliśmy w stanie zrobić wszystko.
Zwinęliśmy prędko namioty i pojechaliśmy do Wiktora. Spodziewaliśmy się jakiejś chaty, bo okolica wskazywała na taki rodzaj zabudowy a tu niespodzianka. Podjechaliśmy pod kilka po PGRowskich bloków. Kto żyw wyszedł nas pooglądać. Pojawili się nawet lokalni motocykliści na Iżu z wózkiem proponując zamianę :). Gospodarze przywitali nas śniadaniem składającym się ze szczupaka, ziemniaków, galarety z nóżek i jakiejś ryby. Wszystko pycha!
http://img20.imageshack.us/img20/7735/rafa177.jpg

Po śniadaniu Larysa wręczyła nam po plastikowej rękawicy do mycia i zaprowadziła do łazienki. W łazience pokazała jak otwierają się drzwi do kabiny prysznicowej, w jaki sposób odkręcić wodę. Szczególnie dumna była z tego, że słuchawkę można zdjąć z uchwytu. Próbowaliśmy nieśmiało powiedzieć, że zdarzało nam się już korzystać z takich rozwiązań, ale chyba do końca nie uwierzyła... Posiedzieliśmy, pogadaliśmy, rozdaliśmy gadżety i atmosfera była naprawdę fajna. Do tego stopnia, że poopowiadali jak się żyło w Rosji kiedyś a jak teraz. Nie jest to normalne, bo tematów finansowych, politycznych i gospodarczych raczej się na podejmuję. Wiktor w ogóle jest dosyć ciekawą postacią. Dużo podróżował po świecie, jest właścicielem pola na którym rozbiliśmy namioty i generalnie sprawiał wrażenie człowieka z którym liczą się sąsiedzi.
W końcu nadeszła pora pożegnań i pamiątkowych zdjęć, obowiązkowo z przedmiotem szczególnej dumy gospodarzy w tle.
http://img266.imageshack.us/img266/9953/rafa178.jpg

Po wyjściu z bloku na chwilę zrobiło się nieciekawie. Kufer Bajrasza był otwarty a jego zawartość leżała na ziemi:mad:.
Okazało się, że zapomniał i tak go zostawił. Przez ponad dwie godziny wszystko leżało i nikt niczego nie ruszył a sądząc po mieszkańcach i okolicy - nie przelewa się tym ludziom. Delikatnie mówiąc.

No to dupa, napisałem i Deptul mnie uprzedził. No to może wersja "zakokardowanego...bardzo...bajrasza", za zgodą i w porozumieniu z przedmówcą:

Z racji, że zrobiliśmy się „pod kokardę”jak to Deptul określił, chyba "nurkujac" w kACZEŃCYCH
Załącznik 6663
, śpi nam się błogo. Gdzieś nad ranem, słyszymy jakieś dźwięki, ale mamy to w dupie. Po jakimś czasie, gdy już nic nas nie niepokoiło, wywlekamy się z namiotów.
-Cześc Deptul
-Czesc Bajrasz
-Cześc Myku
…cisza
-Mykuuu! Guten Tag- próbuję go podejść
Hmmm, Myka niet. Wstajemy zaglądamy do namiotu, no nie ma germańca! Afryka stoi, o papier nie prosił, czyli co?...
-porwaliiii go!
-ale kto?
-no obcy!
-eee, to wyższa inteligencja jest, by sie połapali
Spoglądamy na siebie głupkowato i twarze nam tężeją
-Lokalesi! Dla okupu!
-Kurwaaaaa-wyszeptał Deptul

Siedzimy sobie tak przez jakąś godzinę, rozmyślając, co dalej…i co komu potrzeba z germańskiej Afryki. Gdy zaczynamy się spierać o pompę, ciągnąc zapałki,
słyszymy ten sam warkot, który nam przeszkadzał nad ranem. Nie musze wspominać, że zapałki w dramatyczny sposób i w zwolnionym tempie lądują w kaczeńcach
-Powiedz Asi, że ją kocham-szepcze przerażony Deptul
-A w ryj chcesz!-odpowiadam nie mniej wystraszony, ale czujny. Jak wrócę to sobie z Azją pogadam!
Za choinki wyskakuje Łada, hamuje w tumanie kurzu. Jest źle! Zastygliśmy w bezruchu. Nastaje cisza. Kurz powoli opada, słychać tylko nasze oddechy i i świergot ptaka…nic nie widać!
-Pakujcie się, micha i fajny prysznic na nas czeka-słyszymy nie widząc Myka
-Kurwaaaa, Myku masz w ryj-wyciska z zaciśniętego gardła Deptul
-Kurwaaa, moja pompa!-szepczę już pod nosem
<o>:p> </o>:p>
Porywaczem okazał się Wiktor, właściciel kaczeńcych. Tak sobie nad ranem jeździł i jeździł i porwał nam Myka. Nakarmił i wykąpał.
Oczywiście germaniec o nas nie pomyślał, ale pomyślał o nas Wiktor.
Pakujemy się, formułując co jakiś czas takie komunały jak: Martwiliśmy się o Ciebie, Co się stało?, Jesteś cały?... nie wspominamy oczywiście nic o pompie i zapałkach.
Godzinę później docieramy do Wiktora i Larysy. I to jest właśnie to co jest traumatyczne w Rosji. Trzy czteropiętrowe domy, strasznie zaniedbane, pośrodku niczego!
Żadnego socjalu, sklepu, szkoły, czegokolwiek. Jakby ktoś zrzucił te trzy domy z jakiegoś statku kosmicznego w środek Kolskiego.
Oczywiście wszystkie okna wypełnione obserwatorami. Coś się dzieje. Czujemy się jak ufoludki,oprócz Myka, bo ten jak pan na włościach:
Zaparkujcie tu!...Spoooko, można to zostawić…Ta brama i na wprost!...no to idziemy.
Małe dwu pokojowe mieszkanie. Stół zastawiony: hołodiec, szupa i kartoszki, czaj i jeszcze kilka ekstrasów. Larysa wręcza nam po myjce do kąpieli i czystym ręczniku, po czy tłumaczy jak korzysta się z prysznica- z grzeczności przytakujemy głową.
Załącznik 6664
Załącznik 6665
Zaraz potem dzwonek do drzwi, jeden i drugi. Nagle wszyscy maja interes do Wiktora i Larysy;)
Kołchozy były, była i praca dla każdego, była opieka zdrowotna, były szkoły…teraz jest źle, zostaliśmy tu sami, młodzi uciekają do miast, my tu sami i bez pomocy…Putin
…Putin myśli o sobie, nie o nas. Opowiada Wiktor rozlewając czaj.
Przemyślenia pozostawiam Deptulowi, bo dobre ma;)-Deptul do tablicy!

W czasie kiedy Wiktor was jeszcze nie znal,a wiec miedzy 13.00 a 15.00 opowiadal ze i dlaczego.W sumie mnostwo ciekawych rzeczy.Ze bywal w Germanii,w Lipsku i Halle.Ze kiedys pojechal nawet na kanary i pozwolil sie obsluzyc do woli.W sumie podobalo mu sie tam,ale nie bylo to miejsce dla niego.W Rosji radzieckiej nie bylo mu zle.Byla praca, pisanie listow do przelozonych o urlop,operacje i takie tam.Byl kims-trybikiem w maszynie.Znal swoje zadanie i prawa.Dzisiaj wszystko sie zmienilo.Nie rozumial kapitalizmu.Nie wiedzial o co w nim chodzi.Jak to mozna sie dorabiac,przeciez w zyciu chodzi o robienie swojego i w domu w gaz.Zreszta parokrotnie proponowal nam wypicie z nim wodencji.A przyznac trzeba,ze zapasik mial niezly.W dolnej szafce na prawo od kuchenki:haha2:.W sumie dziwie sie dzis dlaczego nie narabalismy sie.Mysle ze nie bylo by to nikomu nie na reke.Ehh,tyle wodki sie zmarnowalo.Co do lazienki Wiktora to nie wolno zapomniec o akrylowej dzakuzii-wannie,ktora stala obok slawnego prysznica.W sumie nie narzekal.Mowil,ze wszystko ma ,ZYC NIE UMIERAC.Ludwig XVI w sypialni.Musze do niego napisac bo nalegal zeby utrzymac kontakt.A ze mam Rosjan -takich na poziomie,na pietrze to musze sie do nich wybrac po pomoc.Nie zebym nie umial,bo ja gawariu russich ,ale niech to bedzie troche profie.hehe:p.Wiktor byl super...nie jak bajrasz i deptul w kaczencach...:D

Cytat:

Napisał myku (Post 69856)

W sumie dziwie sie dzis dlaczego nie narabalismy sie.

Bo my nie pijemy i nie jemy mięsa!

No dobra,ale bylo za darmo,wiec nawet jak sie nie pije to wtedy pije sie:haha2:
..ot to Germanskie maniery...

Splawik,ty zadne wrrrr.... tylko w ryj,masz.:p

I to nie od razu za wszystko, tylko po kolei.;)

Ja..?, za co..?, dlaczego...?, w jakim celu... ?

Bajrasz potwierdzi, że byłem z Wami a na zdjęciach mnie nie ma, bo to JA je wszystkie robiłem.

;)

Cytat:

Napisał DrSpławik (Post 70010)

Bajrasz potwierdzi

To wszystko zależy jaka cyfra padnie i czy będzie podzielna przez trzy:)

***
<link rel="File-List" href="file:///E:%5CDOCUME%7E1%5CPAB%5CUSTAWI%7E1%5CTemp%5Cmsohtm lclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///E:%5CDOCUME%7E1%5CPAB%5CUSTAWI%7E1%5CTemp%5Cmsohtm lclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///E:%5CDOCUME%7E1%5CPAB%5CUSTAWI%7E1%5CTemp%5Cmsohtm lclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><style>  </style>
Czyści, pachnący po sytym posiłku, zasiadamy jeszcze na szklankę czaju. Żegnamy się bardzo serdecznie i w drogę. Będąc na szczytach pagórków, prześwituje nam miedzy drzewami morze Białe. Pełne brzuchy i słoneczko strasznie nas rozleniwiają. Nie bardzo chce nam się jechać.
Dojechaliśmy do Umby. Umba sama w sobie była celem, bo…bo nazwę ma fajną;)

Załącznik 6694
Załącznik 6696
Załącznik 6695
Załącznik 6699
Załącznik 6700

Pod sklepem, gdzie uzupełniamy zapasy, lokalesi opowiadają nam o drodze do Kirowska
-Ni chuja – mówi jeden – to prawie jak po naszemu – myślę
-To droga z 45tego, pozostałość po wyrębie lasu, tam nikt nie jeździ.
Mówią też o ciekawej miejscówce, za Czarną Rzeczką – jedziemy. Teraz już Biełyje Morje towarzyszy nam non stop. Tak jak mówili lokalesi, miejscówka w dechę. Gdy się zatrzymujemy jeszcze jest morze, kilka godzin później zniknęło, trafiliśmy na odpływ. Jak spod ziemi wyskakują dwa urwisy, Sasza i Renat. Straszne gaduły i nieźli biznesmeni. Na początek zmiękczanie klienta, czyli opowieści o tym co tu rośnie, co można jeść, a czego nie, jakie grzyby po wrzuceniu do ogniska odstraszają komary, co żyje w morzu i że bieługi są śliczne. Faktycznie jesteśmy zmiękczeni, tym bardziej, że ta para dziesięciolatków jest naprawdę przesympatyczna. Okazało się, że chłopcy zbierają różne monety. Dajemy złotówy, a Myku wychyla się z eurasami. Zagląda do portfela i widzimy, że coś nie tak.
-Myku, ale co się stało?
-Cholera mam tylko piątki-i szuka w nas aprobaty
-Dawaj germańcu jedenJ))
1:0 dla chłopców. Runda druga , opowieści ciąg dalszy. Ciekawostki w stylu : źródło słodkiej wody, które odsłania się po odpływie, wysepka i gniazda lęgowe rybitw, grzyby , ryby, no i właśnie
-A może chcecie ryby, takie suszone
-Niee-ale tak na nas patrzą
-Ile przywieźć
-Po jednej, tak na spróbowanie.
Tak jak się pojawili kilka godzin wcześniej, tak teraz zniknęli. Po jakimś czasie znów jak te dwa diabły, wyskoczyli spod ziemi z pękiem ryb-ekstra. Objaśniają jak się do tego zabrać i po spożyciu trzeciej, informują, że muszą rodzicom zawieźć 200rubli za te ryby. Są nieźli, płacimyJ Chłopcy resztę zabierająJ)) 2:0 dla nichJ)))
-Złotówy, eurasy, M&Memsy…niemieckie i te ryby-mruczy nerwowo pod nosem Myku

Załącznik 6693
Załącznik 6697
Załącznik 6698
Załącznik 6701

Chłopcy rozpalają ognisko, dorzucają coś do niego i faktycznie w promieniu dwóch metrów komary znikają, pomagają przy namiotach.
-A niedźwiedzie tu są?-zagaduje Deptul
-Tak, były dwa, ale jednego zastrzelili, a drugiego ranili i ten drugi tu często przychodzi, Ale jak przyjdzie, to nie wychodźcie z namiotów i wtedy będzie dobrze.
-Kurwaaa-chyba pomyślałDeptul, a może to ja pomyślałem.
Takie znikające morze daje wiele możliwości i Myku je w pełni wykorzystuje, śmigając raz w jedną, raz w drugą. Deptul ma poważny problem z kręgosłupem, szprycuje się jakimiś mocnymi lekami w nadziei, że do jutra przejdzie.

Załącznik 6702
Załącznik 6703
Załącznik 6704

W nocy 2stopnie, zakładam wszystko co mam, kask też;)
Budzą nas chłopcy i chyba nam te ryby zaszkodziły, bo widzimy ich trzech!
Trzeci to Maks-mój faworyt. Oczywiście tez zbiera monety;) Dostaje naklejkę forumową i kilka drobniaków. Myku udaje, że go nie widziJ
-Ty Durok, tam białe gliny, mogłeś utonąć! – zwraca się do Myka Sasza
Okazało się, że te źródła tworzą podpłuczki, coś jak ruchome piaski, gdzie może się zapaść nawet auto! Pierwszy raz widzimy, żeby Myku stracił rezon;)
Chłopcy pomogli nam w pakowaniu i naprawdę ciężko się było z nimi rozstawać. Wspominam ich najserdeczniej ze wszystkich, których spotkaliśmy po drodze.
Deptul nadal cierpi. Zwykła droga sprawia ból, i nie skarży się, ale to widać. Rezygnujemy z wersji terenowej. Do Kirowska jedziemy po gładkim.

Moze na chwile stracilem rezon,ale w Apatytach zaraz go odzyskalem...

Cytat:

Napisał myku (Post 70089)

Moze na chwile stracilem rezon,ale w Apatytach zaraz go odzyskalem...

o czym pewnie w następmym odcinku... germanski oprawco....:haha2:

Co by nie mówić to chłopaki zrobili na mnie ogromne wrażenie.
Chłopcy dostali smycze, naklejki i wszystkie zapasy słodyczy, jakie mieliśmy, łącznie z żelaznym zapasem M&Msów germańskiego najeźdzcy. Musieliśmy dopilnować, żeby Myku je przekazał, bo w jego niemieckich oczach wyraźne było widać chęć ucieczki do lasu celem natychmiastowej konsumpcji. Kurnaa! W lesie niedźwiedź! – pewnie pomyślał Myku i przekazał słodycze.
http://img207.imageshack.us/img207/9202/malcziki.jpg

Było coś w tej scenie, co łapało za serce. Dawno nie widziałem, żeby jakieś dzieciaki tak się cieszyły ze zwykłych słodyczy!
Trochę przypominali nas za młodzieńczych lat. Od rana do nocy na dworze. Może nieco brudni, ale szczęśliwi na maxa.
Ich wiedza na temat otaczającej przyrody wyrywała z butów. 10 letni chłopiec wie jak się nazywają przelatujące ptaki, wie co to za skały, wie, jakie ryby się tutaj łowi, wie co można a czego nie można jeść. Miałem wrażenie, że ten gość wie wszystko. Pokazali nam gdzie wybija źródło słodkiej wody. Widać je tylko w czasie odpływu bo normalnie jest pod wodą:)
http://img29.imageshack.us/img29/424/zrodlo.jpg

Łzy stanęły nam w oczach jak przysłuchaliśmy się rozmowie, jaką ze sobą prowadzili. Chłopaki obiecywali sobie, że jak dorosną to wyjadą do Polski…
W pewnym momencie malcziki doszli do wniosku, że taż nam należy dać jakieś prezenty. Przynieśli suszone rozgwiazdy, ametysty i jakieś bardzo rzadko występujące kamienie, coś jakby sprasowana glina. Niestety nie pamiętam ich nazwy:(

W następnym odcinku dowiemy się co było celem mieszkańców Apatytów i gdzie warto pojechać jak nam źle;)

Te niespotykane kamyczki oni nazywali ragulki. Deptul, najbardziej z nas cierpiałeś tego dnia, i fizycznie, a potem też psychicznie, po odwiedzeniu Apatytów...pozostawiam ten dzień Tobie...pisz, bo w ryj;)

W następnym odcinku dowiemy się co było celem mieszkańców Apatytów[/quote]
Apatyt?
:D

A tak na prawdę to miasto powinno nazywać się apatia :( piękne okolice, niestety podeptane trochę butem przemysłu :(