Napisał herni (Post 662223) Osobiście też uważam ,że objazd Ładogi jest najciekawszy i najfajniejsza stroną północno -zachodnią. Południe według ,mnie jest beznadziejne.

Napisał sagittariush (Post 662234) Mam małą prośbę do forumowiczów zebranych przy tym wątku. Na tym wątku starajmy się wyjątkowo mocno pisać z zachowaniem zasad ortografii. Sam często żartobliwie z Bawię się ortografią i tematyką, ale tu nie róbmy tego, nie mieszajmy Katerinie. Dziękuję :)

To tylko 1/3 część tego tematu.
Idziemy do Rosji. Stolica Karelii, miasto Petrozawodzk.
Podejrzewam, że trochę dziwnie dla Was jest, iż zaczęłam swoją opowieść od takich zdjęć, ale proszę o cierpliwość:) .
W Rosji tak się mówi: „Не по словам судят, а по делам» (Nie według słów są sądzeni, lecz w sprawach).
Proszę zwrócić uwagę na pracę tego człowieka:)

Załącznik 92496

Na tym zdjęciu on własnoręcznie przygotowuje podłoże, żeby później ułożyć na nim kwadratowe betonowe płytki i zrobić chodnik.
Na następnym zdjęciu chodnik już gotowy. Teraz co roczne jesienne prace:

Załącznik 92497

Wiem, ze macie pretensję o jakość zdjęć. Proszę o cierpliwość Zrozumiecie dlaczego nie ma zdjęć dobrej jakości trochę później.
A to zdjęcie najgorszej jakości. Udało się go zrobić po przekonaniach i prośbach w ciągu godziny. Zrobione telefonem. Zadaniem tego zdjęcia jest pokazać Wam czym się zajmuje i jak wygląda niemal codziennie mój przyjaciel. Popatrzcie proszę, uważnie.

Załącznik 92498

Ten mój przyjaciel nazywa się Michail i mieszka w Stolicy Karelii. Ciężko pracuje, mmmmm, znowu ciężko pracuje….. Udało mi się zaprosić go tylko jeden raz do Krakowa, gdzie zgodził się spędzić tylko trzy dni, bo ma pracę i nie może dłużej zostać – tak właśnie powiedział.
Mogę opowiadać o tym człowieku wiele godzin. Znam go dawna, obserwuję jego działalność w ciągu wielu lat. Najpierw w Karelii, teraz, będąc w Polsce. Słyszę o nim, czytam posty z ciepłymi słowami, które piszą ludzi.
Otwieram tajemnice kim jest ten człowiek:) Michail jest księdzem, Polakiem białoruskiego pochodzenia, i kilka lat temu, przez Kurię w Petersburgu, był skierowany do pracy do Petrozawodzka. W całej Karelii jego parafia jest jedyna. Obszar należący do parafii wynosi 172400 km2. Co jest obszarem równym ½ powierzchni Polski. Wspólnota jego parafii ma trochę ponad…. 200 osób.
Oto kościół w Petrozawodzkie:

Załącznik 92499

Wspólnotę tworzą dzieci i wnuki Polaków i innych narodowości, żyjących w Karelii. Wielu z nich już nie mówi po polsku. Lecz ojciec Michail nie rezygnuje z Mszy w języku polskim co sobotę, po której odbywa się herbata w przyjaznej atmosferze dla wszystkich chętnych (nie katolików też). Piszę, bo widziałam na własne oczy i kilka razy brałam w tych spotkaniach udział. :) Niestety, nie zrobiłam zdjęcia.

Załącznik 92500

Czym jeszcze on się zajmuje? Ile lat go znam, prawie cały czas pracuje. Kilka lat temu, parafianie z miasteczka „Kostomuksza”, znajdującego ponad 500 km od Petrozawodzka tuż pod fińską granicą, poprosili ojca Michaila o pozwolenie i pomoc wybudować dla ich wspólnoty, liczącej 20 osób, mały kościół. Dzisiaj on już jest gotowy:

Załącznik 92501

Ojciec Michail i w tym roku odmówił mi w wizycie. Jest zajęty tam, gdzie on jest potrzebny ludziom. Jest na miejscu codziennie, pracuje, pomaga wszystkim dookoła czym tylko może. Nie odmawia, bo jak sam mówi, jest po to, żeby służyć ludziom. Wita podróżników i wszystkich potrzebujących pomocy. Robi wszystko, żeby Msza odbyła się w języku ojczystym, jest nieco strażnikiem i jednocześnie opiekunem polskich tradycji i kultury na północy Rosji. Zachęcam Was wszystkich poznać tego człowieka osobiście i gorąco go polecam. Moim zdaniem, jak najbardziej jest warty zaufania. Zresztą, udowodnia to codziennie i wiele lat, bo jego słowa zgadzają się z rzeczywistością.
Będąc tak daleko ode mnie, mimo, że nie jestem parafianką, nie zapomina o naszej przyjaźni i od czasu do czasu dzwoni. I wysyła zdjęcia, a po Wielkanocy dostaję pocztą drobny prezent w postaci poświęconej soli. Robi mi się wtedy ciepło. Oszczędzam ją w ciągu roku, jem myśląc o naszej przyjaźni, dzielę się z innymi, opowiadając co to jest.

Załącznik 92502

Za kilka dni będziemy obchodzić święto Bożego Narodzenia. Chcę, podarować Wam też chociaż trochę tego ciepła. Oto własnoręcznie (oprócz postaci) zrobiona stajenka:

Załącznik 92503

Co roku przed świętami Bożego Narodzenia dostaję taką pocztę:

Załącznik 92504


A teraz do Bożego Narodzenia mamy jeszcze kilka dni. Świąteczny wystrój kościoła będzie zrobiony za 24 godziny przed uroczystą Mszą.
Więc, ojciec Michail jest na miejscu, kontynuuje prace i jest gotowy je przerwać w dowolnej chwili, aby wyciągnąć rękę potrzebującemu pomocy tu i teraz.

Załącznik 92505

Katerina

Ciąg dalszy nastąpi koniecznie…..

Napisał CzarnyEZG (Post 662420) Mam wrażenie Katerino, że Twoje posty i historie, które w nich przedstawiasz zrobią więcej dla zbliżenia i pojednania zwykłych ludzi na naszych dwóch krajów niż całe tabuny możnych i polityków. Pisz dalej :)

Napisał matjas (Post 662702) Czarny - politycy i możni to ostatni, którzy chcieliby cokolwiek jednoczyć. Śmiesznie bo właśnie wróciłem z Rosji i to co piszesz Katerina to dokładnie moje wnioski po tygodniu tudy siudy: Ufa /+oblast/, Kirov /+oblast/, Moskwa, StPetersburg. Ludzie bardzo serdeczni, ale dla mnie, wychowanego w Europie, mocarstwowa Rosja poza wielkimi miastami to niebywały syf i bieda, drogi w strasznym stanie, wzw z tym, że zaraz poza asfaltem są grawiejki i błoto, na drogach jest bardzo brudno - wyjazd w 250km trasę bez pelnego zbiornika płynu do szyb jest samobójstwem. Wioski w okolicy Ufy i Kirowa wyglądają tak, że Bóg o nich zapomniał a diabeł wiedzieć nie chce co, podkreślam, nie przeszkadza ludziom tam żyć i być miłymi dla gościa. Zwraca uwagę nawet po tak krótkim czasie, niebywała różnorodność kultur oraz typów urody/rysów twarzy widoczna głównie na lotniskach. Spędziłem cudowny wieczór w bani w Ufie /Baszkiria, Baszkortostan/ poznając przypadkowo Ufskiego dentystę, który sporo opowiadał mi przy stoliku gdzie raczyliśmy się rybą i piwkiem lokalnej sytuacji i 'niezależności' Baszkirii. On sam mówi po rosyjsku i baszkirsku /coś podobnego do tatarskiego... mniej więcej w każdym razie ni w ząb nie przypomina rosyjskiego/... Można sobie /jak pisze Katarina/ dośpiewać, że takich enklaw, sytuacji, jest w takim kraju jak Rosja bez liku i wszędzie /kiedyś/ były lokalne języki zupełnie inne od rosyjskiego. Oczywiście tam gdzie inny język również inna kultura... Podróże kształcą i ten krótki wyjazd uświadomił mi przede wszystkim jak niewiele wiem o Rosji. W zasadzie NIC. m

Napisał matjas (Post 662702) dla mnie, wychowanego w Europie, mocarstwowa Rosja poza wielkimi miastami to niebywały syf i bieda, m